ادراک ـ ۱۴ مورد در ۱۴ آیه
ادراک ـ ۱۴ مورد در ۱۴ آیه
1- وَمَا أَدْرَاکَ مَا سَقَرُ (74المدثر ٢٧) :: و تو چه دانى که آن سَقَر چیست؟
2- وَمَا أَدْرَاکَ مَا هِیَهْ (101القارعة ١٠) :: و تو چه دانى که آن چیست؟
3- وَمَا أَدْرَاکَ مَا سِجِّینٌ (83المطففین ٨) :: و تو چه دانى که «سجّین» چیست؟
4- وَمَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ (86الطارق ٢) :: و تو چه دانى که اختر شبگرد چیست؟
5- وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحَاقَّةُ (69الحاقة ٣) :: و چه دانى که آن رخ دهنده چیست؟
6- وَمَا أَدْرَاکَ مَا عِلِّیُّونَ (83المطففین ١٩) :: و تو چه دانى که «علّیّون» چیست؟
7- وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْعَقَبَةُ (90البلد ١٢) :: و تو چه دانى که آن گردنه [سخت] چیست؟
8- وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحُطَمَةُ (104الهمزة ٥) :: و تو چه دانى که آن آتش خردکننده چیست؟
9- وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْقَارِعَةُ (101القارعة ٣) :: و تو چه دانى که کوبنده چیست؟
10- وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ (82الإنفطار ١٧) :: و تو چه دانى که چیست روز جزا؟
11- وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الْفَصْلِ (77المرسلات ١٤) :: و تو چه دانى که روز داورى چیست؟
12- وَمَا أَدْرَاکَ مَا لَیْلَةُ الْقَدْرِ (97القدر ٢) :: و از شب قدر، چه آگاهت کرد.
13- ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ (82الإنفطار ١٨) :: باز چه دانى که چیست روز جزا؟
14- قُل لَّوْ شَاءَ اللَّهُ مَا تَلَوْتُهُ عَلَیْکُمْ وَلَا أَدْرَاکُم بِهِ فَقَدْ لَبِثْتُ فِیکُمْ عُمُرًا مِّن قَبْلِهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (10یونس ١٦) بگو: «اگر خدا مى‌خواست آن را بر شما نمى‌خواندم، و [خدا] شما را بدان آگاه نمى‌گردانید. قطعاً پیش از [آوردن] آن، روزگارى در میان شما به سر برده‌ام. آیا فکر نمى‌کنید؟»
======================================
الاخرین ـ ۱۴ مورد در ۱۴ آیه
«الْآخَرِینَ الْآخِرِینَ وَالْآخِرِینَ«
1- وَقَلِیلٌ مِّنَ الْآخِرِینَ (56الواقعة ١٤) :: و اندکى از متأخران.
2- وَثُلَّةٌ مِّنَ الْآخِرِینَ (56الواقعة ٤٠) :: و گروهى از متأخران.
3- ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِینَ (26الشعراء ١٧٢) :: سپس دیگران را سخت هلاک کردیم.
4- ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِینَ (37الصافات ١٣٦) :: سپس دیگران را هلاک کردیم.
5- ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِینَ (26الشعراء ٦٦) :: آنگاه دیگران را غرق کردیم.
6- ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِینَ (37الصافات ٨٢) :: سپس دیگران را غرق کردیم.
7- ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِینَ (77المرسلات ١٧) :: سپس از پى آنان پسینیان را مى‌بریم.
8- وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِینَ (26الشعراء ٦٤) :: و دیگران را بدانجا نزدیک گردانیدیم.
9- وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ (37الصافات ٧٨) :: و در میان آیندگان [آوازه نیک] او را بر جاى گذاشتیم.
10- وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ (37الصافات ١٠٨) :: و در [میان] آیندگان براى او [آوازه نیک] به جاى گذاشتیم.
11- وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ (37الصافات ١٢٩) :: و براى او در [میان] آیندگان [آوازه نیک] به جاى گذاشتیم.
12- قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ (56الواقعة ٤٩) :: بگو: «در حقیقت، اولین و آخرین،
13- وَتَرَکْنَا عَلَیْهِمَا فِی الْآخِرِینَ (37الصافات ١١٩) :: و براى آن دو در [میان] آیندگان [نام نیک] به جاى گذاشتیم.
14- وَاجْعَل لِّی لِسَانَ صِدْقٍ فِی الْآخِرِینَ (26الشعراء ٨٤) :: و براى من در [میان] آیندگان آوازه نیکو گذار،
===============================
البیت ـ ۱۴ مورد در ۱۴ آیه
«الْبَیْتَ الْبَیْتِ بِالْبَیْتِ وَالْبَیْتِ«
1- وَالْبَیْتِ الْمَعْمُورِ (52الطور ٤) :: سوگند به آن خانه آباد [خدا]؛
2- فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هَٰذَا الْبَیْتِ (106قریش ٣) :: پس باید خداوندِ این خانه را بپرستند؛
3- ثُمَّ لْیَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَلْیُوفُوا نُذُورَهُمْ وَلْیَطَّوَّفُوا بِالْبَیْتِ الْعَتِیقِ (22الحج ٢٩)
سپس باید آلودگى خود را بزدایند و به نذرهاى خود وفا کنند و بر گِرد آن خانه کهن [=کعبه] طواف به جاى آورند.
4- لَکُمْ فِیهَا مَنَافِعُ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى ثُمَّ مَحِلُّهَا إِلَى الْبَیْتِ الْعَتِیقِ (22الحج ٣٣)
براى شما در آن [دامها] تا مدتى معین سودهایى است، سپس جایگاه [قربانى‌کردن آنها و سایر فرایض] در خانه کهن [=کعبه] است.
5- وَمَا کَانَ صَلَاتُهُمْ عِندَ الْبَیْتِ إِلَّا مُکَاءً وَتَصْدِیَةً فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا کُنتُمْ تَکْفُرُونَ (8الأنفال ٣٥)
و نمازشان در خانه [خدا] جز سوت کشیدن و کف زدن نبود. پس به سزاى آنکه کفر مى‌ورزیدید، این عذاب را بچشید!
6- قَالُوا أَتَعْجَبِینَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ رَحْمَتُ اللَّهِ وَبَرَکَاتُهُ عَلَیْکُمْ أَهْلَ الْبَیْتِ إِنَّهُ حَمِیدٌ مَّجِیدٌ (11هود ٧٣)
گفتند: «آیا از کار خدا تعجّب مى‌کنى؟ رحمت خدا و برکات او بر شما خاندان [رسالت] باد. بى‌گمان، او ستوده‌اى بزرگوار است.»
7- وَإِذْ یَرْفَعُ إِبْرَاهِیمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَیْتِ وَإِسْمَاعِیلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّکَ أَنتَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ (2البقرة ١٢٧)
و هنگامى که ابراهیم و اسماعیل پایه‌هاى خانه [کعبه] را بالا مى‌بردند، [مى‌گفتند:] «اى پروردگار ما، از ما بپذیر که در حقیقت، تو شنواى دانایى.
8- وَإِذْ بَوَّأْنَا لِإِبْرَاهِیمَ مَکَانَ الْبَیْتِ أَن لَّا تُشْرِکْ بِی شَیْئًا وَطَهِّرْ بَیْتِیَ لِلطَّائِفِینَ وَالْقَائِمِینَ وَالرُّکَّعِ السُّجُودِ (22الحج ٢٦)
و چون براى ابراهیم جاى خانه را معین کردیم [بدو گفتیم:] «چیزى را با من شریک مگردان و خانه‌ام را براى طواف‌کنندگان و قیام‌کنندگان و رکوع‌کنندگان [و] سجده‌کنندگان پاکیزه دار.»
9- إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِن شَعَائِرِ اللَّهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَیْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْهِ أَن یَطَّوَّفَ بِهِمَا وَمَن تَطَوَّعَ خَیْرًا فَإِنَّ اللَّهَ شَاکِرٌ عَلِیمٌ (2البقرة ١٥٨)
در حقیقت، «صفا» و «مروه» از شعایر خداست [که یادآور اوست]؛ پس هر که خانه [خدا] را حج کند، یا عمره گزارد، بر او گناهى نیست که میان آن دو سعى به جاى آورد. و هر که افزون بر فریضه، کار نیکى کند، خدا حق شناس و داناست.
10- فِیهِ آیَاتٌ بَیِّنَاتٌ مَّقَامُ إِبْرَاهِیمَ وَمَن دَخَلَهُ کَانَ آمِنًا وَلِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَیْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَیْهِ سَبِیلًا وَمَن کَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ عَنِ الْعَالَمِینَ (3آل‌عمران ٩٧)
در آن، نشانه‌هایى روشن است [از جمله] مقام ابراهیم است؛ و هر که در آن درآید در امان است؛ و براى خدا، حج آن خانه، بر عهده مردم است؛ [البته بر] کسى که بتواند به سوى آن راه یابد. و هر که کفر ورزد، یقیناً خداوند از جهانیان بى‌نیاز است.
11- وَإِذْ جَعَلْنَا الْبَیْتَ مَثَابَةً لِّلنَّاسِ وَأَمْنًا وَاتَّخِذُوا مِن مَّقَامِ إِبْرَاهِیمَ مُصَلًّى وَعَهِدْنَا إِلَىٰ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ أَن طَهِّرَا بَیْتِیَ لِلطَّائِفِینَ وَالْعَاکِفِینَ وَالرُّکَّعِ السُّجُودِ (2البقرة ١٢٥)
و چون خانه [کعبه] را براى مردم محل اجتماع و [جاى] امنى قرار دادیم، [و فرمودیم:] «در مقام ابراهیم، نمازگاهى براى خود اختیار کنید»، و به ابراهیم و اسماعیل فرمان دادیم که: «خانه مرا براى طواف‌کنندگان و معتکفان و رکوع و سجودکنندگان پاکیزه کنید.»
12- جَعَلَ اللَّهُ الْکَعْبَةَ الْبَیْتَ الْحَرَامَ قِیَامًا لِّلنَّاسِ وَالشَّهْرَ الْحَرَامَ وَالْهَدْیَ وَالْقَلَائِدَ ذَٰلِکَ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ وَأَنَّ اللَّهَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ (5المائدة ٩٧)
خداوند [زیارت] کعبه بیت الحرام را وسیله به پا داشتن [مصالح] مردم قرار داده، و ماه حرام و قربانیهاى بى‌نشان و قربانیهاى نشاندار را [نیز به همین منظور مقرّر فرموده است]، این [جمله] براى آن است تا بدانید که خدا آنچه را در آسمانها و آنچه را در زمین است مى‌داند، و خداست که بر هر چیزى داناست.
13- وَقَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِیَّةِ الْأُولَىٰ وَأَقِمْنَ الصَّلَاةَ وَآتِینَ الزَّکَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا (33الأحزاب ٣٣)
و در خانه‌هایتان قرار گیرید و مانند روزگار جاهلیت قدیم زینتهاى خود را آشکار مکنید و نماز برپا دارید و زکات بدهید و خدا و فرستاده‌اش را فرمان برید. خدا فقط مى‌خواهد آلودگى را از شما خاندان [پیامبر ]بزداید و شما را پاک و پاکیزه گرداند.
14- یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّهِ وَلَا الشَّهْرَ الْحَرَامَ وَلَا الْهَدْیَ وَلَا الْقَلَائِدَ وَلَا آمِّینَ الْبَیْتَ الْحَرَامَ یَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّن رَّبِّهِمْ وَرِضْوَانًا وَإِذَا حَلَلْتُمْ فَاصْطَادُوا وَلَا یَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَن صَدُّوکُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ أَن تَعْتَدُوا وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَىٰ وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ (5المائدة ٢)
اى کسانى که ایمان آورده‌اید، حرمت شعایر خدا، و ماه حرام، و قربانى بى‌نشان، و قربانیهاى گردن‌بنددار، و راهیان بیت الحرام را که فضل و خشنودى پروردگار خود را مى‌طلبند، نگه دارید. و چون از احرام بیرون آمدید [مى‌توانید] شکار کنید، و البتّه نباید کینه‌توزىِ گروهى که شما را از مسجد الحرام باز داشتند، شما را به تعدّى وادارد. و در نیکوکارى و پرهیزگارى با یکدیگر همکارى کنید، و در گناه و تعدّى دستیار هم نشوید، و از خدا پروا کنید که خدا سخت‌کیفر است.
====================================
==============================
