نتیجهٔ جستجو برای «"*ن*ف*ق* من ما"|"*ن*ف*ق* *ما"|"*ن*ف*ق* * * *ما"»:
۱۴ مورد در ۱۴ آیه یافت شد.
جزئیات جستجو
یُنفِقُونَ ۖ قُلْ مَا أَنفِقُوا مِمَّا أَنفِقُوا مِن طَیِّبَاتِ مَا حَتَّىٰ تُنفِقُوا مِمَّا الْآخِرِ وَأَنفَقُوا مِمَّا لَوْ أَنفَقْتَ مَا یُنفِقُ مَغْرَمًا الصَّلَاةَ وَأَنفَقُوا مِمَّا الصَّلَاةَ وَیُنفِقُوا مِمَّا لَهُمْ أَنفِقُوا مِمَّا وَرَسُولِهِ وَأَنفِقُوا مِمَّا وَأَنفِقُوا مِن مَّا رِزْقُهُ فَلْیُنفِقْ مِمَّا
ترجمه
(۱) یَسْأَلُونَکَ مَاذَا یُنفِقُونَ
قُلْ مَا أَنفَقْتُم
مِّنْ خَیْرٍ فَلِلْوَالِدَیْنِ وَالْأَقْرَبِینَ وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینِ وَابْنِ
السَّبِیلِ وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَیْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِیمٌ ﴿البقرة:
٢١٥﴾
از تو سؤال می‌کنند
چه چیز انفاق کنند؟ بگو: «هر خیر و نیکی (و سرمایه سودمند مادی و معنوی) که انفاق میکنید،
باید برای پدر و مادر و نزدیکان و یتیمان و مستمندان و درماندگان در راه باشد.» و هر
کار خیری که انجام دهید، خداوند از آن آگاه است. (لازم نیست تظاهر کنید، او می‌داند).
(۲: ۲۱۵)
(۲) یَا أَیُّهَا الَّذِینَ
آمَنُوا أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاکُم مِّن قَبْلِ أَن یَأْتِیَ یَوْمٌ لَّا بَیْعٌ
فِیهِ وَلَا خُلَّةٌ وَلَا شَفَاعَةٌ وَالْکَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿البقرة:
٢٥٤﴾
ای کسانی که ایمان
آورده‌اید! از آنچه به شما روزی داده‌ایم، انفاق کنید! پیش از آنکه روزی فرا رسد که
در آن، نه خرید و فروش است (تا بتوانید سعادت و نجات از کیفر را برای خود خریداری کنید)،
و نه دوستی (و رفاقتهای مادی سودی دارد)، و نه شفاعت؛ (زیرا شما شایسته شفاعت نخواهید
بود.) و کافران، خود ستمگرند؛ (هم به خودشان ستم می‌کنند، هم به دیگران). (۲: ۲۵۴)
(۳) یَا أَیُّهَا الَّذِینَ
آمَنُوا أَنفِقُوا مِن طَیِّبَاتِ مَا کَسَبْتُمْ وَمِمَّا أَخْرَجْنَا لَکُم مِّنَ
الْأَرْضِ وَلَا تَیَمَّمُوا الْخَبِیثَ مِنْهُ تُنفِقُونَ وَلَسْتُم بِآخِذِیهِ إِلَّا
أَن تُغْمِضُوا فِیهِ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ حَمِیدٌ ﴿البقرة: ٢٦٧﴾
ای کسانی که ایمان
آورده‌اید! از قسمتهای پاکیزه اموالی که (از طریق تجارت) به دست آورده‌اید، و از آنچه
از زمین برای شما خارج ساخته‌ایم (از منابع و معادن و درختان و گیاهان)، انفاق کنید!
و برای انفاق، به سراغ قسمتهای ناپاک نروید در حالی که خود شما، (به هنگام پذیرش اموال،)
حاضر نیستید آنها را بپذیرید؛ مگر از روی اغماض و کراهت! و بدانید خداوند، بی‌نیاز
و شایسته ستایش است. (۲: ۲۶۷)
(۴) لَن تَنَالُوا الْبِرَّ
حَتَّىٰ تُنفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ وَمَا تُنفِقُوا مِن شَیْءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ
عَلِیمٌ ﴿آل‌عمران: ٩٢﴾
هرگز به (حقیقت)
نیکوکاری نمی‌رسید مگر اینکه از آنچه دوست می‌دارید، (در راه خدا) انفاق کنید؛ و آنچه
انفاق میکنید، خداوند از آن آگاه است. (۳: ۹۲)
(۵) وَمَاذَا عَلَیْهِمْ لَوْ
آمَنُوا بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ وَأَنفَقُوا مِمَّا رَزَقَهُمُ اللَّهُ وَکَانَ
اللَّهُ بِهِمْ عَلِیمًا ﴿النساء: ٣٩﴾
چه می‌شد اگر آنها
به خدا و روز بازپسین ایمان می‌آوردند، و از آنچه خدا به آنان روزی داده، (در راه او)
انفاق می‌کردند؟! و خداوند از (اعمال و نیات) آنها آگاه است. (۴: ۳۹)
(۶) وَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ
لَوْ أَنفَقْتَ مَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا مَّا أَلَّفْتَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَٰکِنَّ
اللَّهَ أَلَّفَ بَیْنَهُمْ إِنَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ ﴿الأنفال: ٦٣﴾
و دلهای آنها را
با هم، الفت داد! اگر تمام آنچه را روی زمین است صرف می‌کردی که میان دلهای آنان الفت
دهی، نمی‌توانستی! ولی خداوند در میان آنها الفت ایجاد کرد! او توانا و حکیم است!
(۸: ۶۳)
(۷) وَمِنَ الْأَعْرَابِ مَن
یَتَّخِذُ مَا یُنفِقُ مَغْرَمًا وَیَتَرَبَّصُ بِکُمُ الدَّوَائِرَ عَلَیْهِمْ دَائِرَةُ
السَّوْءِ وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿التوبة: ٩٨﴾
گروهی از (این) اعراب
بادیه‌نشین، چیزی را که (در راه خدا) انفاق می‌کنند، غرامت محسوب می‌دارند؛ و انتظار
حوادث دردناکی برای شما می‌کشند؛ حوادث دردناک برای خود آنهاست؛ و خداوند شنوا و داناست!
(۹: ۹۸)
(۸) وَالَّذِینَ صَبَرُوا ابْتِغَاءَ
وَجْهِ رَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَنفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا
وَعَلَانِیَةً وَیَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّیِّئَةَ أُولَٰئِکَ لَهُمْ عُقْبَى
الدَّارِ ﴿الرعد: ٢٢﴾
و آنها که بخاطر
ذات (پاک) پروردگارشان شکیبایی می‌کنند؛ و نماز را برپا می‌دارند؛ و از آنچه به آنها
روزی داده‌ایم، در پنهان و آشکار، انفاق می‌کنند؛ و با حسنات، سیئات را از میان می‌برند؛
پایان نیک سرای دیگر، از آن آنهاست... (۱۳: ۲۲)
(۹) قُل لِّعِبَادِیَ الَّذِینَ
آمَنُوا یُقِیمُوا الصَّلَاةَ وَیُنفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِیَةً
مِّن قَبْلِ أَن یَأْتِیَ یَوْمٌ لَّا بَیْعٌ فِیهِ وَلَا خِلَالٌ ﴿ابراهیم: ٣١﴾
به بندگان من که
ایمان آورده‌اند بگو نماز را برپا دارند؛ و از آنچه به آنها روزی داده‌ایم، پنهان و
آشکار، انفاق کنند؛ پیش از آنکه روزی فرا رسد که نه در آن خرید و فروش است، و نه دوستی!
(نه با مال می‌توانند از کیفر خدا رهایی یابند، و نه با پیوندهای مادی!) (۱۴: ۳۱)
(۱۰) إِنَّ الَّذِینَ یَتْلُونَ
کِتَابَ اللَّهِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَنفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِیَةً
یَرْجُونَ تِجَارَةً لَّن تَبُورَ ﴿فاطر: ٢٩﴾
کسانی که کتاب الهی
را تلاوت می‌کنند و نماز را برپا می‌دارند و از آنچه به آنان روزی داده‌ایم پنهان و
آشکار انفاق می‌کنند، تجارتی (پرسود و) بی‌زیان و خالی از کساد را امید دارند.
(۳۵: ۲۹)
(۱۱) وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ
أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقَکُمُ اللَّهُ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا
أَنُطْعِمُ مَن لَّوْ یَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِی ضَلَالٍ
مُّبِینٍ ﴿یس: ٤٧﴾
و هنگامی که به آنان
گفته شود: «از آنچه خدا به شما روزی کرده انفاق کنید!»، کافران به مؤمنان می‌گویند:
«آیا ما کسی را اطعام کنیم که اگر خدا می‌خواست او را اطعام می‌کرد؟! (پس خدا خواسته
است او گرسنه باشد)، شما فقط در گمراهی آشکارید»! (۳۶: ۴۷)
(۱۲) آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ
وَأَنفِقُوا مِمَّا جَعَلَکُم مُّسْتَخْلَفِینَ فِیهِ فَالَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ
وَأَنفَقُوا لَهُمْ أَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿الحدید: ٧﴾
به خدا و رسولش ایمان
بیاورید و از آنچه شما را جانشین و نماینده (خود) در آن قرار داده انفاق کنید؛ (زیرا)
کسانی که از شما ایمان بیاورند و انفاق کنند، اجر بزرگی دارند! (۵۷: ۷)
(۱۳) وَأَنفِقُوا مِن مَّا
رَزَقْنَاکُم مِّن قَبْلِ أَن یَأْتِیَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ فَیَقُولَ رَبِّ لَوْلَا
أَخَّرْتَنِی إِلَىٰ أَجَلٍ قَرِیبٍ فَأَصَّدَّقَ وَأَکُن مِّنَ الصَّالِحِینَ ﴿المنافقون:
١٠﴾
از آنچه به شما روزی
داده‌ایم انفاق کنید، پیش از آنکه مرگ یکی از شما فرا رسد و بگوید: «پروردگارا! چرا
(مرگ) مرا مدت کمی به تأخیر نینداختی تا (در راه خدا) صدقه دهم و از صالحان باشم؟!»
(۶۳: ۱۰)
(۱۴) لِیُنفِقْ ذُو سَعَةٍ
مِّن سَعَتِهِ وَمَن قُدِرَ عَلَیْهِ رِزْقُهُ فَلْیُنفِقْ مِمَّا آتَاهُ اللَّهُ لَا
یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا مَا آتَاهَا سَیَجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ یُسْرًا
﴿الطلاق: ٧﴾
آنان که امکانات
وسیعی دارند، باید از امکانات وسیع خود انفاق کنند و آنها که تنگدستند، از آنچه که
خدا به آنها داده انفاق نمایند؛ خداوند هیچ کس را جز به مقدار توانایی که به او داده
تکلیف نمی‌کند؛ خداوند بزودی بعد از سختیها آسانی قرار می‌دهد! (۶۵: ۷)
