اسناد بالا دستی
ساختار سازمانی
احکام سازمانی
قالب زمانبندی
چشم انداز vision
ارزش ها values
خط مشی guidelines
میثاق agreement
ماموریت mission
بیانیه statement
اهداف goals
حوزه ها
راهبردها
راهکارها
برنامه ها programs
کارکردها
رویکردها
فعالیت ها activites
عملکردها
ارزیابی
شاخص ها
موانع
ضروریت ها
ق/ض/ف/ت s/w/o/t
چهارنیرو: Swot
نقاط قوت strength
نقاط ضعف weaknesses
فرصت ها opportunities
تهدیدها threads
نقشه راه road map
طرح اصلی Master plan
چهل حدیث نورانی از رسول رحمت
پیامبر
اکرم (ص) می‌فرماید:
در سه چیز برای امّت خود احساس خطر می‌کنم:
گمراهی، بعد از آن که هدایت و معرفت پیدا کردند،
لغزش‌های به وجود آمده از فتنه‌ها
و آرزوهای نفسانی و شهوت‌پرستی.
احادیث بسیاری از حضرت ختمی مرتبت به یادگار مانده
که 40 حدیث از ایشان به شرح زیر است:
1ـ لا تُضَیعُوا صَلاتَکُمْ، فَإنَّ مَنْ ضَیعَ صَلاتَهُ، حُشِرَ مَعَ قارُونَ وَ هامانَ، وَ کانَ حَقّاً عَلیِ اللّهِ أنْ یدْخِلَهُ النّارَ مَعَ الْمُنافِقینَ.
(وسائل الشّیعه: ج 4، ص 30، ح 4431)
نماز را سبک و ناچیز مشمارید، هر کس نسبت به نمازش بی‌اعتنا باشد و آنرا سبک و ضایع گرداند، همنشین قارون و هامان خواهد گشت و حقّ خداوند است که او را همراه منافقین در آتش داخل کند.
2ـ مَنْ مَشی إلی مَسْجِد مِنْ مَساجِدِ اللّهِ، فَلَهُ بِکُّلِ خُطْوَه خَطاها حَتّی یرْجِعَ إلی مَنْزِلِهِ، عَشْرُ حَسَنات، وَ مَحی عَنْهُ عَشْرُ سَیئات، وَ رَفَعَ لَهُ عَشْرُ دَرَجات.
(عقاب الأعمال: ص 343، س 14، وسائل الشّیعه: ج 5، ص 201، ح 6328)
هر کس قدمی به سوی یکی از مساجد خداوند بردارد، برای هر قدم ثواب ده حسنه است تا برگردد به منزل خود، و ده خطا از لغزش‌هایش پاک می‌شود، همچنین در پیشگاه خداوند ده درجه ترفیع می‌یابد.
3ـ بَینَما رَسُولُ اللّهِ (ص) جالِسٌ فِی الْمَسْجِدِ، إذْدَخَلَ رَجُلٌ فَقامَ یصَلّی، فَلَمْ یتِمَّ رُکُوعَهُ وَ لا سُجُودَهُ، فَقالَ: نَقَرَ کَنَقْرِ الْغُرابِ، لَئِنْ ماتَ هذا وَ هکَذا صَلوتُهُ لَیمُوتُنَّ عَلی غَیرِ دینی.
(وسائل الشّیعه: ج 4، ص 31، ح 4434)
رسول خدا (ص) در مسجد نشسته بود که شخصی وارد شد و مشغول خواندن نماز شد و رکوع و سجودش را کامل انجام نمی‌داد و عجله و شتاب می‌کرد. حضرت فرمود: کار این شخص همانند کلاغی است که منقار بر زمین می‌زند، اگر با این حالت از دنیا برود بر دین من نمرده است.
4ـ قالَ (ص) لِعَلیّ(ع): أنَا رَسُولُ اللّهِ الْمُبَلِّغُ عَنْهُ، وَ أنْتَ وَجْهُ اللّهِ وَ الْمُؤْتَمُّ بِهِ، فَلا نَظیر لی إلاّ أنْتَ، وَ لا مِثْلَ لَکَ إلاّ أنَا.
(تأویل الآیات الظاهره: ص 549، س 5 و تفسیر البرهان: ج 4، ص 184، س 26)
رسول خدا (ص) به امام علی (ع) فرمود: من رسول خدا هستم، که از طرف او تبلیغ و هدایت می‌کنم. و تو وجه اللّه هستی، که امام و مقتدای (بندگان خدا) خواهی بود، پس نظیری برای من وجود ندارد مگر تو و همانند تو نیست، مگر من.
5ـ قالَ (ص): یا أباذَر، اَلدُّنْیا سِجْنُ الْمُؤْمِن وَ جَنَّهُ الْکافِرِ، وَ ما أصْبَحَ فیها مُؤْمِنٌ إلاّ وَ هُوَ حَزینٌ، وَ کَیفَ لایحْزُنُ الْمُؤْمِنُ وَ قَدْ أوَعَدَهُ اللّهُ أنَّهُ وارِدٌ جَهَنَّمَ.
(أمالی طوسی: ج 2، ص 142، بحارالأنوار: ج 74، ص 80، ح 3)
فرمود: ای ابوذر، دنیا زندان مؤمن و بهشت کافران است، مؤمن همیشه محزون و غمگین است، چرا چنین نباشد و حال آن که خداوند به او ـ در مقابل گناهان و خطاهایش ـ وعده مجازات و دخول جهنّم را داده است.
6ـ وَ قالَ (ص): یا عَلیّ! اِفْتَحْ طَعامَکَ بِالْمِلْحِ، فَإنَّ فیهِ شِفاءٌ مِنْ سَبْعینَ داء، مِنْها: الْجُنُونُ وَ الْجُذامُ وَ الْبَرَصُ وَ وَجَعُ الْحَلْقِ وَ الاْضْراسِ وَ وَجَعُ الْبَطْنِ.
(محاسن برقی: ص 593، ح 110، بحار: ج 63، ص 398، ح 20)
رسول خدا (ص) به امام علیّ (ع) فرمود: غذای خود را با (تناول کردن کمی) نمک شروع نما، همانا که در آن درمان و شفاء هفتاد نوع بلا و آفت خواهد بود، که دیوانگی، پیسی، جُذام، درد و ناراحتی‌های حلق، دندان ها و شکم و معده از آنها است.
7ـ شَرُّالنّاسِ مَنْ باعَ آخِرَتَهُ بِدُنْیاهُ، وَ شَرٌّ مِنْ ذلِکَ مَنْ باعَ آخِرَتَهُ بِدُنْیا غَیرِهِ.
(من لا یحضره الفقیه: ج 4، ص 353، ح 5762 چاپ جامعه مدرّسین)
بدترین افراد کسی است که آخرت خود را به دنیایش بفروشد و بدتر از او آن کسی خواهد بود که آخرت خود را برای دنیای دیگری بفروشد.
8ـ ثَلاثَهٌ أخافُهُنَّ عَلی اُمتَّی: ألضَّلالَهُ بَعْدَ الْمَعْرِفَهِ، وَ مُضِلاّتُ الْفِتَنِ، وَ شَهْوَهُ الْبَطْنِ وَ الْفَرْجِ.
(أمالی طوسی: ج 1، ص 158، بحارالأنوار: ج 10، ص 368، ح 15)
در سه چیز برای امّت خود احساس خطر می‌کنم: گمراهی، بعد از آن که هدایت و معرفت پیدا کرده باشند. گمراهی‌ها و لغزش‌های به وجود آمده از فتنه‌ها. مشتهیات شکم، و آرزوهای نفسانی و شهوت‌پرستی.
9ـ ثَلاثَهٌ مِنَ الذُّنُوبِ تُعَجَّلُ عُقُوبَتُها وَ لا تُؤَخَّرُ إلی الاخِرَهِ: عُقُوقُ الْوالِدَینِ، وَ الْبَغْی عَلَی النّاسِ، وَ کُفْرُ الاْحْسانِ.
(أمالی طوسی: ج 1، ص 13، بحارالأنوار: ج 70، ص 373، ح 7)
عقاب و مجازات سه دسته از گناهان زودرس است و به قیامت کشانده نمی‌شود: ایجاد ناراحتی برای پدر و مادر، ظلم در حقّ مردم، ناسپاسی در مقابل کارهای نیک دیگران.
10ـ إنَّ أعْجَزَ النّاسِ مَنْ عَجَزَعَنِ الدُّعاءِ، وَ إنَّ أبْخَلَ النّاسِ مَنْ بَخِلَ بِالسَّلامِ.
(أمالی طوسی: ج 1، ص 87، بحارالأنوار: ج 90، ص 291، ح 11)
عاجز و ناتوان‌ترین افراد کسی است که از دعا و مناجات با خداوند ناتوان و محروم باشد، و بخیل‌ترین اشخاص کسی خواهد بود که از سلام کردن خودداری کند.
11ـ إذا تَلاقَیتُمْ فَتَلاقُوا بِالتَّسْلیمِ وَ التَّصافُحِ، وَ إذا تَفَرَّقْتُمْ فَتَفَرَّقُوا بِإلاسْتِغْفارِ.
(أمالی طوسی: ج 1، ص 219، بحارالأنوار: ج 73، ص 4، ح 13)
هنگام برخورد و ملاقات با یکدیگر، سلام و مصافحه نمائید و موقع جدا شدن، برای همدیگر طلب آمرزش کنید.
12ـ بَکِرُّوا بِالصَّدَّقَهِ، فَإنَّ الْبَلاءَ لا یتَخَطاّها.
(أمالی طوسی: ج 1، ص 157، بحارالانوار: ج 93، ص 177، ح 8)
صبحگاهان حرکت و کار خود را با دادن صدقه شروع کنید، چون بلاها و آفت‌ها را بر طرف می‌کند.
13ـ یؤْتَی الرَّجُلُ فی قَبْرِهِ بِالْعَذابِ، فَإذا اُتِی مِنْ قِبَلِ رَأسِهِ دَفَعَتْهُ تِلاوَهُ الْقُرْآنِ، وَ إذا اُتِی مِنْ قِبَلِ یدَیهِ دَفَعَتْهُ الصَّدَقَهُ، وَ إذا اُتِی مِنْ قِبَلِ رِجْلَیهِ دَفَعَهُ مَشْیهُ إلیَ الْمَسْجِدِ.
(مسکّن الفؤاد شهید ثانی: ص 50، س 1)
هنگامی که بدن مرده را در قبر قرار دهند، چنانچه عذاب از بالای سر بخواهد وارد شود، تلاوت قرآن‌اش مانع عذاب می‌شود و چنانچه از مقابل وارد شود، صدقه و کارهای نیک مانع آن است. و چنانچه از پائین پا بخواهد وارد شود، رفتن به سوی مسجد مانع آن خواهد شد.
14ـ عَلَیکُمْ بِمَکارِمِ الاْخْلاقِ، فَإنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ بَعَثَنی بِها، وَ إنَّ مِنْ مَکارِمِ الاْخْلاقِ: أنْ یعْفُوَالرَّجُلُ عَمَّنْ ظَلَمَهُ، وَ یعْطِی مَنْ حَرَمَهُ، وَ یصِلَ مَنْ قَطَعَهُ، وَ أنْ یعُودَ مَنْ لایعُودُهُ.
(أمالی طوسی: ج 2، ص 92، بحارالأنوار: ج 66، ص 375، ح 24)
بر شما باد رعایت مکارم اخلاق، که خداوند مرا بر آنها مبعوث کرد، و ـ بعضی از ـ آنها عبارتند از: کسی که بر تو ظلم کند ـ به جهت غرض شخصی ـ او را ببخش، کسی که تو را نسبت به چیزی محروم کند، کمکش نما، با شخصی که با تو قطع دوستی کند رابطه دوستی داشته باش، شخصی که به دیدار تو نیاید به دیدارش برو.
15ـ مَنْ وَجَدَ کَسْرَهً اَوْ تَمْرَهً فَأکَلَهَا لَمْ یفارِقْ جَوْفَهُ حَتّی یغْفِرَاللّهُ لَهُ.
(أمالی صدوق: ص 246، ح 14، بحارالأنوار: ج 63، ص 430، ح 12)
هر کس تکّه‌ای نان یا دانه‌ای خرما در جائی ببیند، و آن را بردارد و میل کند، مورد رحمت و مغفرت خداوند قرار می‌گیرد.
16ـ ما تَواضَعَ أحَدٌ إلاّ رَفَعَهُ اللّهُ.
(أمالی طوسی: ج 1، ص 56، بحارالأنوار: ج 72، ص 120، ح 7)
کسی اظهار تواضع و فروتنی نکرده، مگر آن که خداوند متعال او را رفعت و عزّت بخشیده است.
17ـ مَنْ أنْظَرَ مُعْسِراً، کانَ لَهُ بِکُلِّ یوْم صَدَقَهٌ.
(أعیان الشّیعه: ج 1، ص 305، بحارالأنوار: ج 100، ص 151، ح 17)
هر کس بدهکار ناتوانی را مهلت دهد، برای هر روزش ثواب صدقه در راه خدا منظور می‌شود.
18ـ ما مِنْ هُدْهُد إلاّ وَ فی جِناحِهِ مَکْتُوبٌ بِالِسّرْیانیهِ «آلُ مُحَمَّد خَیرُ الْبَریهِ».
(أمالی طوسی: ج 1، ص 360، بحارالأنوار: ج 27، ص 261، ح 2)
هیچ پرنده‌ای به نام هدهد وجود ندارد مگر آن که روی بال‌هایش به لغت سریانی نوشته شده است: آل محمّد (ص) بهترین مخلوق روی زمین هستند.
19ـ یأتی عَلیَ النّاسِ زَمانٌ، الصّابِرُ مِنْهُمْ عَلی دینِهِ کَالْقابِضِ عَلیَ الْجَمَرِ.
(أمالی طوسی: ج 2، ص 92، بحارالأنوار: ج 28، ص 47، ح 9)
زمانی بر مردم خواهد آمد که صبر کردن در برابر مسائل دین ـ و عمل به دستورات آن ـ همانند در دست گرفتن آتش گداخته است.
20ـ سَیأتی زَمانٌ عَلی اُمتَّی یفِرُّونَ مِنَ الْعُلَماءِ کَما یفِرُّ الْغَنَمُ مِنَ الذِّئْبِ، إبْتَلاهُمُ اللّهُ بِثَلاثَهِ أشْیاء: الاْوَّلُ: یرَفَعُ الْبَرَکَهَ مِنْ أمْوالِهِمْ، وَ الثّانی: سَلَّط اللّهُ عَلَیهِمْ سُلْطاناً جائِراً، وَ الثّالِثُ: یخْرُجُونَ مِنَ الدُّنْیا بِلا إیمان.
(مستدرک الوسائل: ج 11، ص 376، ح 13301)
زمانی بر امّت من خواهد آمد که مردم از علماء گریزان شوند، همان طوری که گوسفند از گرگ گریزان است، خداوند چنین جامعه‌ای را به سه نوع عذاب مبتلا می‌گرداند: 1 ـ برکت و رحمت خود را از اموال ایشان برمی‌دارد. 2 ـ حکمفرمائی ظالم و بی مروّت را بر آن ها مسلّط می‌گرداند. 3 ـ هنگام مرگ و جان دادن، بی‌ایمان از این دنیا خواهند رفت.
21ـ اَلْعالِمُ بَینَ الْجُهّالِ کَالْحَیّ بَینَ الاْمْواتِ، وَ إنَّ طالِبَ الْعِلْمِ یسْتَغْفِرُلَهُ کُلُّ شَیء حَتّی حیتانِ الْبَحْرِ، وَ هَوامُّهُ، وَ سُباعُ الْبَرِّ وَ أنْعامُهُ، فَاطْلُبُوا الْعِلْمَ، فَإنّهُ السَّبَبُ بَینَکُمْ وَ بَینَ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ، وَ إنَّ طَلَبَ الْعِلْمِ فَریضَهٌ عَلی کُلِ مُسْلِم.
(بحارالأنوار: ج 1، ص 172، ح 25)
دانشمندی که بین گروهی نادان قرار گیرد همانند انسان زنده‌ای است بین مردگان، و کسی که در حال تحصیل علم باشد تمام موجودات برایش طلب مغفرت و آمرزش می‌کنند، پس علم را فراگیرید چون علم وسیله قرب و نزدیکی شما به خداوند است، و فراگیری علم، بر هر فرد مسلمانی فریضه است.
22ـ مَنْ زارَ عالِماً فَکَأنَّما زارَنی، وَ مَنْ صافَحَ عالِماً فَکأنَّما صافَحَنی، وَ مَنْ جالَسَ عالِماً فَکَأنَّما جالَسَنی، وَ مَنْ جالَسَنی فِی الدُّنْیا أجْلَسْتُهُ مَعی یوْمَ الْقِیامَهِ.
(مستدرک الوسائل: ج 17، ص 300، ح 21406)
هر کس به دیدار و زیارت عالم و دانشمندی برود مثل آن است که مرا زیارت کرده، هر که با دانشمندی دست دهد و مصافحه کند مثل آن که با من مصافحه نموده، هر شخصی همنشین دانشمندی گردد، مثل آن است که با من مجالست کرده، و هر که در دنیا با من همنشین شود، در آخرت همنشین من خواهد گشت.
23ـ مَنْ تَزَوَّجَ إمْرَأهً لِمالِها وَ کَلَهُ اللّهُ إلَیهِ، وَ مَنْ تَزَوَّجَها لِجَمالِها رَأی فیها ما یکَرَهُ، وَ مَنْ تَزَوَّجَها لِدینِها جَمَعَ اللّهُ لَهُ ذلِکَ.
(تهذیب الأحکام: ج 7، ص 399، ح 5)
فرمود: هر کس زنی را به جهت ثروتش ازدواج کند خداوند او را به همان واگذار می نماید، و هر که با زنی به جهت زیبائی و جمالش ازدواج کند خوشی نخواهد دید، و کسی که با زنی به جهت دین و ایمانش تزویج نماید خداوند خواسته‌های او را تأمین می‌گرداند.
24ـ مَنْ قَلَّ طَعامُهُ، صَحَّ بَدَنُهُ، وَ صَفا قَلْبُهُ، وَ مَنْ کَثُرَ طَعامُهُ سَقُمَ بَدَنُهَ وَ قَسا قَلْبُهُ.
(تنبیه الخواطر، معروف به مجموعه ورّام: ص 548، بحارالأنوار: ج 59، ص 268، ح 53)
هر که خوراکش کم‌تر باشد، بدنش سالم و قلبش با صفا خواهد بود و هر کس خوراکش زیاد باشد، امراض جسمی بدنش و کدورت، قلبش را فرا خواهد گرفت.
25ـ لا تُشْبِعُوا، فَیطْفأ نُورُ الْمَعْرِفَهِ مِنْ قُلُوبِکُمْ.
(مستدرک الوسائل: ج 16، ص 218، ح 19646)
شکم خود را از خوراک سیر و پر مگردانید، چون که سبب خاموشی نور عرفان و معرفت ـ در افکار و ـ قلب‌هایتان می‌شود.
26ـ مَنْ تَوَلّی عَمَلا وَ هُوَیعْلَمُ أنَّهُ لَیسَ لَهُ بِأهْل، فَلْیتُبَّوَءُ مَقْعَدُهُ مِنَ النّارِ.
(تاریخ إلاسلام: ج 101ـ120، ص 285)
هر که ریاست و مسئولیتی را بپذیرد و بداند که اهلیت آن را ندارد ـ در قبر و قیامت ـ جایگاه او پر از آتش خواهد شد.
27ـ إنَّ اللّهَ عَزَّ وَجَلَّ لَیبْغِضُ الْمُؤْمِنَ الضَّعیفِ الَّذی لادینَ لَهُ، فَقیلَ: وَ ما الْمُؤْمِنُ الضَّعیفُ الَّذی لا دینَ لَهُ؟ قالَ: اَلذّی لا ینْهی عَنِ الْمُنْکَرِ.
(وسائل الشّیعه: ج 16، ص 122، ح 21139)
همانا خداوند مؤمنی را که ضعیف و بی‌دین است، دشمن می‌داند. سئوال شد: مؤمن ضعیف و بی‌دین کیست؟ پاسخ داد: کسی که نهی از منکر و جلوگیری از کارهای زشت نمی‌کند.
28ـ صَدَقَهُ السِّرِّ تُطْفِیءُ الْخَطیئَهَ، کَما تُطْفِیءُ الماءُ النّارَ، وَ تَدْفَعُ سَبْعینَ باباً مِنَ الْبَلاءِ.
(مستدرک الوسائل: ج 7، ص 184، ح 7984)
صدقه‌ای که محرمانه و پنهانی داده شود، سبب پاکی گناهان است، همان طوری که آب، آتش را خاموش می‌کند، همچنین صدقه هفتاد نوع بلا و آفت را بر طرف می‌نماید.
29ـ عَجِبْتُ لِمَنْ یحْتَمی مِنَ الطَّعامِ مَخافَهَ الدّاءِ، کَیفَ لایحْتمی مِنَ الذُّنُوبِ، مَخافَهَ النّارِ.
(بحارالأنوار: ج 70، ص 347، ح 34)
عجّب دارم از کسانی که نسبت به خورد و خوراک خود اهمیت می‌دهند، تا مبادا مریض شوند ولیکن اهمیتی نسبت به گناهان نمی‌دهند و باکی از آتش‌سوزان جهنّم ندارند.
30 ـ حُبُّ الْجاهِ وَ الْمالِ ینْبِتُ النِّفاقَ فِی الْقَلْبِ، کَما ینْبِتُ الْماءُ الْبَقْلَ.
(تنبیه الخواطر، معروف به مجموعه ورّام: ص 264)
علاقه نسبت به ریاست و ثروت، سبب روئیدن نفاق در قلب و درون خواهد شد، همان طوری که آب و باران سبب روئیدن سبزیجات است.
31ـ مَنْ اَصابَ مِنْ إمْرَأه نَظْرَهً حَراماً، مَلاَاللّهُ عَینَیهِ ناراً.
(مستدرک الوسائل: ج 14، ص 270، ح 16685)
هرکس نگاه حرامی به زن نامحرمی بیفکند، خداوند چشم‌های او را پر از آتش می‌کند.
32ـ حَسِّنُوا أخْلاقَکُمْ، وَ ألْطِفُوا جیرانَکُمْ، وَ أکْرِمُوا نِسائَکُمْ، تَدْخُلُوا الْجَنّهَ بِغَیرِ حِساب.
(أعیان الشّیعه: ج 1، ص 301)
رفتار و اخلاق خود را نیکو سازید، نسبت به همسایگان با ملاطفت و محبّت برخورد کنید، زنان و همسران خود را گرامی دارید تا بدون حساب وارد بهشت شوید.
33ـ اَلْمَرْءُ عَلی دینِ خَلیلِهِ، فَلْینْظُر أحَدُکُمْ مَنْ یخالِطُ.
(أمالی طوسی: ج 2، ص 132، بحارالأنوار: ج 71، ص 192، ح 12)
انسان بر روش و اخلاق دوستش پرورش می‌یابد و شناخته می‌شود، پس متوجّه باشید با چه کسی دوست و همنشین هستید.
34ـ اَلصَّدقَهُ بِعَشْر، وَ الْقَرْضُ بِثَمانِیهَ عَشَرَ، وَ صِلَهُ الرَّحِمِ بِأرْبَعَهَ وَ عِشْرینَ.
(مستدرک الوسائل: ج 7، ص 194، ح 8010)
پاداش و ثواب دادنِ صدقه 10 برابر درجه، و دادن قرض‌الحسنه 18 درجه، و انجام صله رحم 24درجه افزایش خواهد داشت.
35ـ لا یمْرُضُ مُؤْمِنٌ وَ لا مُؤْمِنَهٌ إلاّ حَطّ اللّهُ بِهِ خَطایاهُ.
(جامع الأحادیث: ج 3، ص 89، ح 35، مستدرک الوسائل: ج 2، ص 66، ح 1422)
هیچ مؤمن و مؤمنه‌ای مریض نمی‌شد مگر آن که خطاها و لغزش‌هایش پاک و بخشوده می‌شود.
36ـ مَنْ وَقَّرَ ذا شَیبَه فِی الاْسْلامِ أمَّنَهُ اللّهُ مِنْ فَزَعِ یوْمِ الْقِیامَهِ.
(کافی: ج 2، ص 658، ح 3، بحارالأنوار: ج 7، ص 302، ح 53)
هر کس بزرگ‌سال مسلمانی را گرامی دارد و احترام کند، خداوند او را در قیامت از سختی‌ها و مشکلات در أمان می‌دارد.
37ـ کُلُّ عَین باکِیهٌ یوْمَ الْقِیامَهِ إلاّ ثَلاثَ أعْین: عَینٌ بَکَتْ مِنْ خَشْیهِ اللّهِ ، وَ عَینٌ غُضَّتْ عَنْ مَحارِمِ اللّهِ، وَ عَینٌ باتَتْ ساهِرَهً فی سَبیلِ اللّهِ.
(ثواب الأعمال: ص 211، ح 1، بحارالأنوار: ج 46، ص 100، ح 88)
تمامی چشم‌ها در روز قیامت گریانند، مگر سه دسته: 1 ـ آن چشمی که به جهت خوف و ترس از عذاب خداوند گریه کرده باشد. 2 ـ چشمی که از گناهان و موارد خلاف بسته و نگاه نکرده باشد. 3 ـ چشمی که شب‌ها در عبادت و بندگی خداوند متعال بیدار بوده باشد.
38ـ سادَهُ النّاسِ فِی الدُّنْیا الأسْخِیاء، سادَهُ النّاسِ فِی الاخِرَهِ الاْتْقِیاء.
(أعیان الشّیعه: ج 1، ص 302، بحارالأنوار: ج 68، ص 350، ح 1)
سرور و سید مردم در دنیا افراد سخاوتمند خواهند بود، و سید و سرور انسان‌ها در قیامت پرهیزکاران هستند.
39ـ وَ عَظَنی جِبْرئیلُ: یا مُحَمَّدُ ، أحْبِبْ مَنْ شِئْتَ فَإنَّکَ مُفارِقُهُ، وَ اعْمَلْ ما شِئْتَ فَإنَّکَ مُلاقیهِ.
(أمالی طوسی : ج 2، ص 203، بحارالأنوار: ج 68، ص 188، ح 54)
جبرئیل مرا موعظه و نصحیت کرد: با هر کس که خواهی دوست باش، بالأخره بین تو و او جدائی خواهد افتاد. هر چه خواهی انجام ده، ولی بدان نتیجه و پاداش آنرا خواهی گرفت.
40ـ اَوْصانی رَبّی بِتِسْع: اَوْصانی بِالاْخْلاصِ فِی السِّرِّ وَ الْعَلانِیهِ، وَ الْعَدْلِ فِی الرِّضا وَ الْغَضَبِ، وَ الْقَصْدِ فِی الْفَقْرِ وَ الْغِنی، وَ اَنْ أعْفُوَ عَمَّنْ ظَلَمَنی، وَ أعطِی مَنْ حَرَمَنی، وَ أصِلَ مَنْ قَطَعَنی، وَ اَنْ یکُونَ صُمْتی فِکْراً، وَ مَنْطِقی ذِکْراً، وَ نَظَری عِبْراً.
(أعیان الشّیعه، ج 1، ص 300، بحارالأنوار: ج 74، ص 139، ضمن ح 1)
پروردگار متعال، مرا به 9 چیز سفارش نمود: اخلاص در آشکار و پنهان، دادگری در خشنودی و خشم، میانه‌روی در نیاز و توانمندی، بخشیدن کسی که در حقّ من ستم روا داشته است، کمک به کسی که مرا محروم گردانده، دیدار خویشاوندانی که با من قطع رابطه کرده‌اند، و این که خاموشی اندیشه و سخنم، و یادآوری خداوند را، و نگاهم عبرت و پند باشد.
منبع: خبرگزاری فارس به نقل از
سایت مرجع فقید آیت‌الله العظمی محمدتقی بهجت (قده)
با اندکی تغییر
|
علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را |
|
که به ماسوا فکندی همه سایه‌ی هما را |
|
دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین |
|
به علی شناختم به خدا قسم خدا را |
|
به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند |
|
چو علی گرفته باشد سر چشمه‌ی بقا را |
|
مگر ای سحاب رحمت تو بباری ارنه دوزخ |
|
به شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را |
|
برو ای گدای مسکین در خانه‌ی علی زن |
|
که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را |
|
بجز از علی که گوید به پسر که قاتل من |
|
چو اسیر تست اکنون به اسیر کن مدارا |
|
بجز از علی که آرد پسری ابوالعجائب |
|
که علم کند به عالم شهدای کربلا را |
|
چو به دوست عهد بندد ز میان پاکبازان |
|
چو علی که میتواند که بسر برد وفا را |
|
نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت |
|
متحیرم چه نامم شه ملک لافتی را |
|
بدو چشم خون فشانم هله ای نسیم رحمت |
|
که ز کوی او غباری به من آر توتیا را |
|
به امید آن که شاید برسد به خاک پایت |
|
چه پیامها سپردم همه سوز دل صبا را |
|
چو تویی قضای گردان به دعای مستمندان |
|
که ز جان ما بگردان ره آفت قضا را |
|
چه زنم چونای هردم ز نوای شوق او دم |
|
که لسان غیب خوشتر بنوازد این نوا را |
|
«همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی |
|
به پیام آشنائی بنوازد و آشنا را» |
|
ز نوای مرغ یا حق بشنو که در دل شب |
|
غم دل به دوست گفتن چه خوشست شهریارا |
|
شهریار زندگی نامه شهریار در ادامه مطلب |
+ نوشته شده در چهارشنبه بیست و هفتم شهریور 1387ساعت 5:50 توسط حسن یزدانیان | آرشیو نظرات
اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی نَفْسَکَ
فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی نَفْسَکَ لَمْ أَعْرِفْ رَسُولَکَ
اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی رَسُولَکَ
فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی رَسُولَکَ لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَکَ
اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی حُجَّتَکَ
فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ دِینِی
اللَّهُمَّ لاَ تُمِتْنِی مِیتَةً جَاهِلِیَّةً
وَ لاَ تُزِغْ قَلْبِی بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنِی
اللَّهُمَّ فَکَمَا هَدَیْتَنِی لِوِلاَیَةِ
مَنْ فَرَضْتَ عَلَیَّ طَاعَتَهُ
مِنْ وِلاَیَةِ وُلاَةِ أَمْرِکَ بَعْدَ رَسُولِکَ
صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
حَتَّى وَالَیْتُ وُلاَةَ أَمْرِکَ
أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ
وَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَیْنَ
وَ عَلِیّاً وَ مُحَمَّداً
وَ جَعْفَراً وَ مُوسَى
وَ عَلِیّاً وَ مُحَمَّداً
وَ عَلِیّاً وَ الْحَسَنَ
وَ الْحُجَّةَ الْقَائِمَ الْمَهْدِیَّ
صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ
اللَّهُمَّ فَثَبِّتْنِی عَلَى دِینِکَ
وَ اسْتَعْمِلْنِی بِطَاعَتِکَ
وَ لَیِّنْ قَلْبِی لِوَلِیِّ أَمْرِکَ
وَ عَافِنِی مِمَّا امْتَحَنْتَ بِهِ خَلْقَکَ
وَ ثَبِّتْنِی عَلَى طَاعَةِ وَلِیِّ أَمْرِکَ
الَّذِی سَتَرْتَهُ عَنْ خَلْقِکَ
وَ بِإِذْنِکَ غَابَ عَنْ بَرِیَّتِکَ
وَ أَمْرَکَ یَنْتَظِرُ
وَ أَنْتَ الْعَالِمُ غَیْرُ الْمُعَلَّمِ بِالْوَقْتِ
الَّذِی فِیهِ صَلاَحُ أَمْرِ وَلِیِّکَ
فِی الْإِذْنِ لَهُ بِإِظْهَارِ أَمْرِهِ وَ کَشْفِ سِتْرِهِ
فَصَبِّرْنِی عَلَى ذَلِکَ
حَتَّى لاَ أُحِبَّ تَعْجِیلَ مَا أَخَّرْتَ
وَ لاَ تَأْخِیرَ مَا عَجَّلْتَ
وَ لاَ کَشْفَ مَا سَتَرْتَ
وَ لاَ الْبَحْثَ عَمَّا کَتَمْتَ
وَ لاَ أُنَازِعَکَ فِی تَدْبِیرِکَ
وَ لاَ أَقُولَ لِمَ وَ کَیْفَ
وَ مَا بَالُ وَلِیِّ الْأَمْرِ لاَ یَظْهَرُ
وَ قَدِ امْتَلَأَتِ الْأَرْضُ مِنَ الْجَوْرِ
وَ أُفَوِّضُ أُمُورِی کُلَّهَا إِلَیْکَ
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ
أَنْ تُرِیَنِی وَلِیَّ أَمْرِکَ ظَاهِراً
نَافِذَ الْأَمْرِ مَعَ عِلْمِی
بِأَنَّ لَکَ السُّلْطَانَ وَ الْقُدْرَةَ
وَ الْبُرْهَانَ وَ الْحُجَّةَ
وَ الْمَشِیَّةَ وَ الْحَوْلَ وَ الْقُوَّةَ
فَافْعَلْ ذَلِکَ بِی وَ بِجَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ
حَتَّى نَنْظُرَ إِلَى وَلِیِّ أَمْرِکَ
صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ ظَاهِرَ الْمَقَالَةِ
وَاضِحَ الدَّلاَلَةِ
هَادِیاً مِنَ الضَّلاَلَةِ
شَافِیاً مِنَ الْجَهَالَةِ
أَبْرِزْ یَا رَبِّ مُشَاهَدَتَهُ
وَ ثَبِّتْ قَوَاعِدَهُ
وَ اجْعَلْنَا مِمَّنْ تَقَرُّ عَیْنُهُ بِرُؤْیَتِهِ
وَ أَقِمْنَا بِخِدْمَتِهِ
وَ تَوَفَّنَا عَلَى مِلَّتِهِ
وَ احْشُرْنَا فِی زُمْرَتِهِ
اللَّهُمَّ أَعِذْهُ مِنْ شَرِّ جَمِیعِ مَا خَلَقْتَ
وَ ذَرَأْتَ وَ بَرَأْتَ وَ أَنْشَأْتَ وَ صَوَّرْتَ
وَ احْفَظْهُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ
وَ عَنْ یَمِینِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ
(وَ مِنْ فَوْقِهِ وَ مِنْ تَحْتِهِ)
بِحِفْظِکَ الَّذِی لاَ یَضِیعُ مَنْ حَفِظْتَهُ بِهِ
وَ احْفَظْ فِیهِ رَسُولَکَ وَ وَصِیَّ رَسُولِکَ
عَلَیْهِ وَ آلِهِ السَّلاَمُ
اللَّهُمَّ وَ مُدَّ فِی عُمْرِهِ
وَ زِدْ فِی أَجَلِهِ
وَ أَعِنْهُ عَلَى مَا وَلَّیْتَهُ
وَ اسْتَرْعَیْتَهُ
وَ زِدْ فِی کَرَامَتِکَ لَهُ
فَإِنَّهُ الْهَادِی الْمَهْدِیُّ
وَ الْقَائِمُ الْمُهْتَدِی
وَ الطَّاهِرُ التَّقِیُّ
الزَّکِیُّ النَّقِیُّ
الرَّضِیُّ الْمَرْضِیُّ
الصَّابِرُ الشَّکُورُ الْمُجْتَهِدُ
اللَّهُمَّ وَ لاَ تَسْلُبْنَا الْیَقِینَ
لِطُولِ الْأَمَدِ فِی غَیْبَتِهِ
وَ انْقِطَاعِ خَبَرِهِ عَنَّا
وَ لاَ تُنْسِنَا ذِکْرَهُ
وَ انْتِظَارَهُ وَ الْإِیمَانَ بِهِ
وَ قُوَّةَ الْیَقِینِ فِی ظُهُورِهِ
وَ الدُّعَاءَ لَهُ
وَ الصَّلاَةَ عَلَیْهِ
حَتَّى لاَ یُقَنِّطَنَا طُولُ غَیْبَتِهِ مِنْ قِیَامِهِ
وَ یَکُونَ یَقِینُنَا فِی ذَلِکَ
کَیَقِینِنَا فِی قِیَامِ رَسُولِکَ
صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
وَ مَا جَاءَ بِهِ مِنْ وَحْیِکَ وَ تَنْزِیلِکَ
فَقَوِّ قُلُوبَنَا عَلَى الْإِیمَانِ بِهِ
حَتَّى تَسْلُکَ بِنَا عَلَى یَدَیْهِ مِنْهَاجَ الْهُدَى
وَ الْمَحَجَّةَ الْعُظْمَى وَ الطَّرِیقَةَ الْوُسْطَى
وَ قَوِّنَا عَلَى طَاعَتِهِ
وَ ثَبِّتْنَا عَلَى مُتَابَعَتِهِ (مُشَایَعَتِهِ)
وَ اجْعَلْنَا فِی حِزْبِهِ وَ أَعْوَانِهِ
وَ أَنْصَارِهِ وَ الرَّاضِینَ بِفِعْلِهِ
وَ لاَ تَسْلُبْنَا ذَلِکَ فِی حَیَاتِنَا
وَ لاَ عِنْدَ وَفَاتِنَا
حَتَّى تَتَوَفَّانَا وَ نَحْنُ عَلَى ذَلِکَ
لاَ شَاکِّینَ وَ لاَ نَاکِثِینَ وَ لاَ مُرْتَابِینَ وَ لاَ مُکَذِّبِینَ
اللَّهُمَّ عَجِّلْ فَرَجَهُ وَ أَیِّدْهُ بِالنَّصْرِ
وَ انْصُرْ نَاصِرِیهِ وَ اخْذُلْ خَاذِلِیهِ
وَ دَمْدِمْ عَلَى مَنْ نَصَبَ لَهُ وَ کَذَّبَ بِهِ
وَ أَظْهِرْ بِهِ الْحَقَّ
وَ أَمِتْ بِهِ الْجَوْرَ
وَ اسْتَنْقِذْ بِهِ عِبَادَکَ الْمُؤْمِنِینَ مِنَ الذُّلِ
وَ انْعَشْ بِهِ الْبِلاَدَ
وَ اقْتُلْ بِهِ جَبَابِرَةَ الْکُفْرِ
الْجَبَابِرَةَ وَ الْکَفَرَةَ مصباح الزایر
وَ اقْصِمْ بِهِ رُءُوسَ الضَّلاَلَةِ
وَ ذَلِّلْ بِهِ الْجَبَّارِینَ وَ الْکَافِرِینَ
وَ أَبِرْ بِهِ الْمُنَافِقِینَ وَ النَّاکِثِینَ
وَ جَمِیعَ الْمُخَالِفِینَ وَ الْمُلْحِدِینَ
فِی مَشَارِقِ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبِهَا
وَ بَرِّهَا وَ بَحْرِهَا وَ سَهْلِهَا وَ جَبَلِهَا
حَتَّى لاَ تَدَعَ مِنْهُمْ دَیَّاراً
وَ لاَ تُبْقِیَ لَهُمْ آثَاراً
طَهِّرْ مِنْهُمْ بِلاَدَکَ
وَ اشْفِ مِنْهُمْ صُدُورَ عِبَادِکَ
وَ جَدِّدْ بِهِ مَا امْتَحَى مِنْ دِینِکَ
وَ أَصْلِحْ بِهِ مَا بُدِّلَ مِنْ حُکْمِکَ
وَ غُیِّرَ مِنْ سُنَّتِکَ
حَتَّى یَعُودَ دِینُکَ بِهِ وَ عَلَى یَدَیْهِ
غَضّاً جَدِیداً صَحِیحاً
لاَ عِوَجَ فِیهِ وَ لاَ بِدْعَةَ مَعَهُ
حَتَّى تُطْفِئَ بِعَدْلِهِ نِیرَانَ الْکَافِرِینَ
فَإِنَّهُ عَبْدُکَ الَّذِی اسْتَخْلَصْتَهُ لِنَفْسِکَ
وَ ارْتَضَیْتَهُ لِنَصْرِ دِینِکَ
وَ اصْطَفَیْتَهُ بِعِلْمِکَ
وَ عَصَمْتَهُ مِنَ الذُّنُوبِ
وَ بَرَّأْتَهُ مِنَ الْعُیُوبِ
وَ أَطْلَعْتَهُ عَلَى الْغُیُوبِ
وَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِ وَ طَهَّرْتَهُ مِنَ الرِّجْسِ
وَ نَقَّیْتَهُ مِنَ الدَّنَسِ
اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَیْهِ وَ عَلَى آبَائِهِ الْأَئِمَّةِ الطَّاهِرِینَ
وَ عَلَى شِیعَتِهِ الْمُنْتَجَبِینَ
وَ بَلِّغْهُمْ مِنْ آمَالِهِمْ مَا یَأْمُلُونَ
وَ اجْعَلْ ذَلِکَ مِنَّا خَالِصاً
مِنْ کُلِّ شَکٍّ وَ شُبْهَةٍ وَ رِیَاءٍ وَ سُمْعَةٍ
حَتَّى لاَ نُرِیدَ بِهِ غَیْرَکَ
وَ لاَ نَطْلُبَ بِهِ إِلاَّ وَجْهَکَ
اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْکُو إِلَیْکَ فَقْدَ نَبِیِّنَا
وَ غَیْبَةَ إِمَامِنَا (وَلِیِّنَا)
وَ شِدَّةَ الزَّمَانِ عَلَیْنَا
وَ وُقُوعَ الْفِتَنِ بِنَا
وَ تَظَاهُرَ الْأَعْدَاءِ عَلَیْنَا
وَ کَثْرَةَ عَدُوِّنَا
وَ قِلَّةَ عَدَدِنَا
اللَّهُمَّ فَافْرُجْ ذَلِکَ عَنَّا
بِفَتْحٍ مِنْکَ تُعَجِّلُهُ
وَ نَصْرٍ مِنْکَ تُعِزُّهُ
وَ إِمَامِ عَدْلٍ تُظْهِرُهُ
إِلَهَ الْحَقِّ آمِینَ
اللَّهُمَّ
إِنَّا نَسْأَلُکَ
أَنْ تَأْذَنَ لِوَلِیِّکَ فِی إِظْهَارِ عَدْلِکَ فِی عِبَادِکَ
وَ قَتْلِ أَعْدَائِکَ فِی بِلاَدِکَ
حَتَّى لاَ تَدَعَ لِلْجَوْرِ یَا رَبِّ دِعَامَةً إِلاَّ قَصَمْتَهَا
وَ لاَ بَقِیَّةً إِلاَّ أَفْنَیْتَهَا
وَ لاَ قُوَّةً إِلاَّ أَوْهَنْتَهَا
وَ لاَ رُکْناً إِلاَّ هَدَمْتَهُ
وَ لاَ حَدّاً إِلاَّ فَلَلْتَهُ
وَ لاَ سِلاَحاً إِلاَّ أَکْلَلْتَهُ
وَ لاَ رَایَةً إِلاَّ نَکَّسْتَهَا
وَ لاَ شُجَاعاً إِلاَّ قَتَلْتَهُ
وَ لاَ جَیْشاً إِلاَّ خَذَلْتَهُ
وَ ارْمِهِمْ یَا رَبِّ بِحَجَرِکَ الدَّامِغِ
وَ اضْرِبْهُمْ بِسَیْفِکَ الْقَاطِعِ وَ بَأْسِکَ
الَّذِی لاَ تَرُدُّهُ عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِینَ
وَ عَذِّبْ أَعْدَاءَکَ
وَ أَعْدَاءَ وَلِیِّکَ
وَ أَعْدَاءَ رَسُولِکَ
صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
بِیَدِ وَلِیِّکَ وَ أَیْدِی عِبَادِکَ الْمُؤْمِنِینَ
اللَّهُمَّ اکْفِ وَلِیَّکَ
وَ حُجَّتَکَ فِی أَرْضِکَ
هَوْلَ عَدُوِّهِ
وَ کَیْدَ مَنْ أَرَادَهُ (کَادَهُ)
وَ امْکُرْ بِمَنْ مَکَرَ بِهِ
وَ اجْعَلْ دَائِرَةَ السَّوْءِ
عَلَى مَنْ أَرَادَ بِهِ سُوءاً
وَ اقْطَعْ عَنْهُ مَادَّتَهُمْ
وَ أَرْعِبْ لَهُ قُلُوبَهُمْ
وَ زَلْزِلْ أَقْدَامَهُمْ
وَ خُذْهُمْ جَهْرَةً وَ بَغْتَةً
وَ شَدِّدْ عَلَیْهِمْ عَذَابَکَ
وَ أَخْزِهِمْ فِی عِبَادِکَ
وَ الْعَنْهُمْ فِی بِلاَدِکَ
وَ أَسْکِنْهُمْ أَسْفَلَ نَارِکَ
وَ أَحِطْ بِهِمْ أَشَدَّ عَذَابِکَ
وَ أَصْلِهِمْ نَاراً
وَ احْشُ قُبُورَ مَوْتَاهُمْ نَاراً
وَ أَصْلِهِمْ حَرَّ نَارِکَ
فَإِنَّهُمْ أَضَاعُوا الصَّلاَةَ
وَ اتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ
وَ أَضَلُّوا عِبَادَکَ
وَ أَخْرَبُوا بِلاَدَکَ
اللَّهُمَّ وَ أَحْیِ بِوَلِیِّکَ الْقُرْآنَ
وَ أَرِنَا نُورَهُ سَرْمَداً
لاَ لَیْلَ فِیهِ
وَ أَحْیِ بِهِ الْقُلُوبَ الْمَیِّتَةَ
وَ اشْفِ بِهِ الصُّدُورَ الْوَغِرَةَ
وَ اجْمَعْ بِهِ الْأَهْوَاءَ الْمُخْتَلِفَةَ عَلَى الْحَقِ
وَ أَقِمْ بِهِ الْحُدُودَ الْمُعَطَّلَةَ
وَ الْأَحْکَامَ الْمُهْمَلَةَ
حَتَّى لاَ یَبْقَى حَقٌّ إِلاَّ ظَهَرَ
وَ لاَ عَدْلٌ إِلاَّ زَهَرَ
وَ اجْعَلْنَا یَا رَبِّ مِنْ أَعْوَانِهِ
وَ مُقَوِّیَةِ سُلْطَانِهِ
وَ الْمُؤْتَمِرِینَ لِأَمْرِهِ
وَ الرَّاضِینَ بِفِعْلِهِ
وَ الْمُسَلِّمِینَ لِأَحْکَامِهِ
وَ مِمَّنْ لاَ حَاجَةَ بِهِ إِلَى التَّقِیَّةِ مِنْ خَلْقِکَ
وَ أَنْتَ یَا رَبِّ
الَّذِی تَکْشِفُ الضُّرَّ
وَ تُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاکَ
وَ تُنْجِی مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ
فَاکْشِفِ الضُّرَّ عَنْ وَلِیِّکَ
وَ اجْعَلْهُ خَلِیفَةً فِی أَرْضِکَ
کَمَا ضَمِنْتَ لَهُ
اللَّهُمَّ لاَ تَجْعَلْنِی مِنْ خُصَمَاءِ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ
وَ لاَ تَجْعَلْنِی مِنْ أَعْدَاءِ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ
وَ لاَ تَجْعَلْنِی مِنْ أَهْلِ الْحَنَقِ وَ الْغَیْظِ
عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ
فَإِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ ذَلِکَ فَأَعِذْنِی
وَ أَسْتَجِیرُ بِکَ فَأَجِرْنِی
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
وَ اجْعَلْنِی بِهِمْ فَائِزاً عِنْدَکَ
فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ
وَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ
آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ
|
بسم الله الرحمن الرحیم
در کتاب بحارالأنوار جلد ۸۵، صفحه ۲۴۰ از مصباح کفعمی نقل شده است که دعای صنمی قریش دعائی عظیم الشأن و بلند منزلت است و از اسرار مشکله و بهترین اذکار است. شیخ بزرگوار تقیّ الدین ابراهیم عامِلی کفعمی در حاشیه کتاب شریف «المصباح» می فرماید: که ابن عبّاس آن را از مولای ما امیرالمؤمنین(علیه السلام) روایت نموده است، و این دعاء از غوامض اسرار و کرائم اوراد امیرالمؤمنین (علیه السلام) است که آن حضرت در روز و شب و وقت سحر بدان مواظبت می فرمودند ، و آن را در قنوت نماز می خواندند و می فرمودند: کسی که این دعا را بخواند همانند کسی است که در خدمت رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) در جنگ بدر، اُحد، و حُنَین یک میلیون تیر به سوی دشمن افکنده باشد. متن کامل دعای شریف با ترجمه آن این است ( با کمی اختلاف در نقل و تفاوت اندک با صوت) |
|||
|
بسم الله الرحمن الرحیم |
1 |
بنام خداوند رحمان و رحیم |
|
|
أللَّهُـمَّ صَـلِّ عَـلی مُـحَمَّـدٍ وَ آلِ مُحَـمَّـدٍ |
2 |
خداوندا درود بفرست بر محمّد و آل محمّد |
|
|
أللَّهُمَّ العَـن صَنَمی قُرَیشٍ |
3 |
و لعـنت کن دو بـت قریش را |
|
|
وَجِبتَیهَا وَ طاغُـوتَیها |
4 |
دو مشرک آنرا، و دو سرکرده ضلالت را، |
|
|
وَ إفکَـیها وابنَـتَیهِمَِ |
5 |
و آن دو دروغ پرداز را، دختر آنان را، |
|
|
اللَّذَین خالَفا أمرَکَ |
6 |
کسانیکه فرمانت را زیر پا نـهادند، |
|
|
وَ أنکَرا وَحـیَکَ |
7 |
و وحی تو را نپـذیـرفتند، |
|
|
وَ جَـحَدا إنعـامَکَ |
8 |
و نعـمت رسولت را انکار کردند، |
|
|
وَ عَـصَیا رَسِولَکَ |
9 |
و پیامبرت را نافرمانی کردند، |
|
|
وَ قَـلَّبا دینَکَ |
10 |
و دینت را واژگون نمودند، |
|
|
وَ حَرَّفا کِتابَکَ |
11 |
و قـرآنـت را تحـریف کردند |
|
|
وَ عَـطَّلا أحکامَکَ |
12 |
، و احکام تو را بی ثمر گذاردند |
|
|
وَ أبطَلا فَـرائِضَکَ |
13 |
و تـباه کردند احـکام واجـب تو را، |
|
|
وَ اَلحَدا فی آیاتِکَ |
14 |
و از درستیزگی با آیاتت برآمدند، |
|
|
وَعـادَیا اَولِیائِکَ |
15 |
و دشمنی کردند با دوستانت |
|
|
وَ والَیا أعدائَکَ |
16 |
و دوستی کردنـد با دشمـنانـت، |
|
|
وَخَرَّبا بِلادَکَ |
17 |
و شهـرهـای تو را ویـران ساخـتند، |
|
|
وَأفـسَداعِبادَکَ |
18 |
و بـندگانت را به فساد کشاندند، |
|
|
.أللَّهُمَّ العَـنهُما |
19 |
خدایا لعنت کن آن دو را |
|
|
وَأتباعَـهُما وَاَولِیآءَهُما |
20 |
و پیروانشان و یارانشان را |
|
|
وَاَشیاعَهُما ومُحِبّیهِما |
21 |
و گرویدگان به آندو و دوستانشان را، |
|
|
فَـقَـد أخرَبا |
22 |
زیرا آندو ویران ساختند |
|
|
بَیتَ الـنـُّبـُوَّةِ |
23 |
خانه وحی را، |
|
|
وَرَدَما بابَهُ |
24 |
و در آن را کاملاً بستند، |
|
|
وَنَقَـضا سَقـفَهُ |
25 |
و شکست سقف آن را، |
|
|
وَ ألحَـقا سَـمـآئَهُ بِأرضِهِ |
26 |
و آنرا زیر و رو کردند، |
|
|
وَعالِیهُ بِسافِـلِهِ |
27 |
و بالا و پایین آن را یکی کردند، |
|
|
وَ ظاهِرَهُ بِباطِـنِهِ |
28 |
و ظاهـر و باطنش را ویران کردند، |
|
|
وَأستَاصَلا أهلَهُ |
29 |
و اهـل آن را از بیخ برانداختند |
|
|
وَ أبادا أنصارَهُ |
30 |
و یاوران آن را هلاک کردند، |
|
|
وَ قَتَلا أطفالَهُ |
31 |
و کودکانـشان را کشتند، |
|
|
وَ أخلَیا مِنبَرَهُ |
32 |
و منبر نبوت را |
|
|
مِن وَصِیِّهِ وارِثَ عِلمِهِ |
33 |
از وصیّ نبی و وارث پـیـامبر، تـهی کردند، |
|
|
وَجَحَدا إمامَتَهُ |
34 |
و انـکـار کردند امـامت وصیّ پیامبر را |
|
|
وَأشرَکا بِرَبِّهِما |
35 |
و مـشرک به خدا شدند |
|
|
فَعَـظِّم ذَنبَهُما |
36 |
پس (خدایا) گناه آن دو را بزرگ شمار |
|
|
وَ خَلِّدهُـما فی سَقَرٍ |
37 |
و برای همیشه در جهنم سقر جایشان بده، |
|
|
وَ ما أدراکَ ما سَقَـرٍ |
38 |
جهنمی که بندگان نمی توانند شدت عذابش را درک کنند، |
|
|
لاتُبقی وَ لاتَذَر. |
39 |
جهنمی که نه چیزی را باقی میگذارد و نه رها میسازد. |
|
|
أللَّهُمَّ العَـنهُم |
40 |
خدایا آنها را لـعنـت کن |
|
|
بِعَـدَدِ کُلِّ مُنکَرٍ أتَوهُ |
41 |
به عـدد هـر کار نـاروایی که انجام دادند |
|
|
وَ حَقٍّ أخفَـوهُ |
42 |
و به عدد هر حقی که مخفی داشتند |
|
|
وَ مِـنـبَرٍ عَلَوهُ |
43 |
، و هر منبری که به ظلـم بر آن بالا رفتند، |
|
|
وَ مُؤمِنٍ أرجَوهُ |
44 |
و هر مـؤمنی که تبعیدش کردند، |
|
|
وَ مُنافِقٍ وَلَّوه |
45 |
و هر مـنـافقی که به کار گماردند، |
|
|
ُ وَ وَلِّیٍ آذَوهُ |
46 |
و هر دوست خدا که آزردند، |
|
|
وَطَـریدٍ آوَوهُ |
47 |
و هر تبعید شده ای که پناهش دادند، |
|
|
وَ صادِقٍ طَـرَدُوهُ |
48 |
و هر راستـگویی که راندند، |
|
|
وَ کافِـرٍ نَصَـرُوهُ |
49 |
و هر کـافری که یـاری کردنـد، |
|
|
وَ إمامٍ قَهَـرُوهُ |
50 |
و هـر امام بر حقی که مقهورش کردند |
|
|
و فَرضٍ غَـیَّرُوهُ |
51 |
و هر واجبی که آن را تـغیـیر دادند،و |
|
|
وَ أثَرٍ أنکَرُوهُ |
52 |
و هـر دلیلی که انکـارش کردنـد، |
|
|
وَ شَرٍّ آثَرُوهُ |
53 |
و هـر امر زشتی که اختیار کردند، |
|
|
وَ دَمٍ أراقـُوهُ |
54 |
و خون هایی که به ناحق ریختند و |
|
|
و خَبرٍ بَدَّلُوهُ |
55 |
و هر کار نیکی که آن را عوض کردند، |
|
|
َ وَ کُفـرٍ نَصَبوه |
56 |
و هر کـفـری که به پا داشتند، |
|
|
وَ إرثٍ غَصَبُوه |
57 |
و هر ارثـی که به زور گرفتند، |
|
|
وفَیءٍ اقتَطَعُوهُ |
58 |
و هر غنیمتی که به ناحقّ ملک خود ساختند |
|
|
وَ سُحتٍ أکَلُوهُ |
59 |
و هر مال حـرامـی که خوردند، |
|
|
وَ خُمسٍ أستَحَلُّوهُ |
60 |
و هـر خمسی که برای غـیر اهـلش حـلال شمردند، |
|
|
وَ باطِلٍ أسَّسُوهُ |
61 |
و هر خلاف واقعی که اساس آن را نهادند، |
|
|
وَ جَورٍ َسَطُـوه |
62 |
و هر ستمی که گسترش دادند، |
|
|
وَ نِـفاقٍ أسَرُّوهُ |
63 |
و هر نـفـاقی که پنهان داشتند |
|
|
وَغَـدرٍ أضمَرُوهُ |
64 |
و هر نیرنگی که انجـامش را به دل گرفتند، |
|
|
وَ ظُـلمٍ نَشَـرُوهُ |
65 |
و هر ستمی که آن را پراکندند |
|
|
وَ وَعدٍ أخلَفُـوهُ |
66 |
و وعده هایی که بدان وفا نکردند، |
|
|
وَ أمانٍ خانُـوه |
67 |
و امان دادنی که خیانت کردند، |
|
|
وَ عَهـدٍ نـَقَـضُـوهُ |
68 |
و پیمان هایی که شکستند، |
|
|
وَ حَـلالٍ حَرَّمُوهُ |
69 |
و حلال هایی که تحریم نمودند، |
|
|
وَ حَرامٍ أحَلُّوهُ |
70 |
و حرام هایی که حـلال کردند، |
|
|
وَ بَطنٍ فَتَّقُوهُ |
71 |
و پهـلوهایی که شکافتند، |
|
|
جَنینٍ أسقَطُوهُ |
72 |
و جـنـینی که سبب سقط آن شدند |
|
|
وَضِلعٍ دَقُّوه |
73 |
و استخوانی که شکستند، |
|
|
ُ وَ صَکٍّ مَزَّقُـوهُ |
74 |
و هر سندی که آن را دریدند، |
|
|
وَ شَملٍ بَدَّدُوهُ |
75 |
و هر اجتماعی که پـراکندند، |
|
|
وَعَـزیزٍ أذَلُّوهُ |
76 |
و هر عـزیـزی که خوارش کردند، |
|
|
وَ ذَلیلٍ أعَزُّوهُ |
77 |
و هر خواری که عـزت بخـشیـدند، |
|
|
وَ حَقٍّ مَنَعُـوهُ |
78 |
و هر حـقی کـه از صـاحبانش باز داشتند، |
|
|
وَ کِذبٍ دَلَّسُوهُ |
79 |
و هر دروغـی که آن را راست جلوه دادند، |
|
|
وَ حُکمٍ قَلَّبُوهُ |
80 |
و هر حکمی که آن را وارونه کردند، |
|
|
وَ إمامٍ خالَفُوهُ. |
81 |
و هر امامی که مخالـفـتش کردند، |
|
|
أللّهُمَّ العَـنهُم |
82 |
خدایا لـعـنـت کن آنان را |
|
|
بِکُلِّ آیَةٍ حَرَّفُـوها |
83 |
به عـدد هـر آیه ای که(معنی وتاویل) آن را تغییر دادند، |
|
|
وَ فَریضَةٍ تَرَکُوها |
84 |
و هر واجبی که آن را ترک کردند |
|
|
سُنَّةٍ غَیَّرُوها |
85 |
و هـر روش پـسندیده ای که تغیـیرش دادند، |
|
|
وَ رُسُومٍ مَنَعُـوها |
86 |
و نشـانه های روشنی که جلـوگیـرش شدند، |
|
|
وَ أحکامٍ عَطَّلُوها |
87 |
و احکامی که بی نتیجه گردانیدند، |
|
|
وَ بَیعَةٍ َکَـثـُوها |
88 |
و هر بیعتی که آن را شکستند |
|
|
وَ دَعـوَی أبطَــلُوها |
89 |
و هر ادعای حقی که آن را نپذیرفتند، |
|
|
وَ بَـیـِّنَةٍ أنکَـرُوها |
90 |
و هر شـاهد عادلی که انکار آن کردند، |
|
|
وَ حـیـلَةٍ أحـدَثـُوها |
91 |
و هر نیرنگی که آن را اخـتـراع کردند، |
|
|
وَ خِـیانَةٍ أورَدُوها |
92 |
و هر خیـانـتی که وارد دیـن کردند، |
|
|
وَ عَـقـَبَةٍ إرتَـقُـوهـا |
93 |
و هر گردنه ای که بالای آن رفتند(برای کشتن پیامبر"ص") |
|
|
وَ دِبابٍ دَحرَجُوها |
94 |
و مشک های خشکی که |
|
|
وَأزیافٍ لَزِمُوها |
95 |
و هر تـقلبی که مـقیّد به او بودند، |
|
|
وَ شَهـاداتٍ کَتَمُـوها |
96 |
و هـر امـری که شاهد آن بودند، |
|
|
وَ وَصِـیَّةٍ ضَیَّعُوها. |
97 |
و هر وصیتی که آن را غلطاندند، آن را تضییع نمودند. |
|
|
أللّهُمَّ العَنهُما |
98 |
خـدایـا لـعنـت کن آن دو |
|
|
فی مَکنُونِ السِّرِ |
99 |
در پنهان نهان |
|
|
وَ ظاهِرِ العَلانِیَةِ |
100 |
و آشکار ظاهر |
|
|
لَعـناً کَثـیـراً |
101 |
لعنتی زیاد، |
|
|
أبَـداً دائـماً |
102 |
پیوسته، مدام، |
|
|
دآئِـباً سَرمَـداً |
103 |
بی ابتدا و بی انتها، |
|
|
لا إنقِـطاعَ لِأمَـدِهِ |
104 |
لعنتی که زمانـش پایانی ندارد |
|
|
ولا نَـفـادَ لـِعَـدَدِهِ |
105 |
عددش را انتـهـایی نیست |
|
|
لَعــناً یَغـدُو أوَّلُهُ |
106 |
لـعـنـتی که آغـازش را صـبحی باشد |
|
|
وَ لایـَرُوحُ آخِـرُهُ لَهُم |
107 |
ولی انجامـش را شبی نباشد، |
|
|
وَ |
108 |
لعنت تو باد بر آنان و |
|
|
لِأعـوانِهِم وَ أنصارِهِم |
109 |
یارانـشان و مـدد کـارانشـان |
|
|
وَ مُحِبّیهُم وَ مُوالیهِم |
110 |
و دوسـتـانـشان و مـرتـبطین با آنان |
|
|
وَ المُسَّلَمینَ لَهُـم |
111 |
و کسانی که خود را در اختیار آنان گذاشته اند |
|
|
وَ المـآئِلـینَ إلَـیهِـم |
112 |
و به آنان مـایـلنـد، |
|
|
وَ النَّـاهِـضـیـنَ بِـاحـتِجـاجِهِـم |
113 |
و کـسـانی که ادعــاهـای بی اسـاس آنــان را عَــلَــم کـردنـد |
|
|
وَ الـمُــقـتـَدیـنَ بِکَـلامـِهـِـم |
114 |
پـیـروی کـردنـد از سخـنـان آنان، |
|
|
وَ الـمُــصــَدِّقـیـنَ بِـأحکـامِـهِـم. |
115 |
و تـصـدیق نـمـودند قــضـاوت هــای بـاطـل آنـان را |
|
|
ثُمَّ قُل أربَعَ مَرّاتٍ: |
116 |
سپس بگو چـهـار مـرتـبـه |
|
|
ألـلـّهُـمَّ |
117 |
خداوندا |
|
|
عَــذِّبـهُـم عَــذابـاً |
118 |
عذاب فرما آنانرا عذابی (که)، |
|
|
یَـسـتَـغـیـثُ مـِنـهُ |
119 |
استغاثه وفریاد دارند از آن |
|
|
أهـلُ الـنّـارِ. |
120 |
اهل آتش |
|
|
آمینَ رَبَّ العالَمینَ.. |
121 |
آمین رب العالمین. |
|
========================
| 1 | بَارِزَةً | 26 | خَائِنَةٍ | 51 | طَّائِفَةٌ | 76 | کَامِلَةٌ |
| 2 | بَازِغَةً | 27 | خَائِنَةَ | 52 | ظَالِمَةً | 77 | لَاغِیَةً |
| 3 | بَاسِرَةٌ | 28 | دَاحِضَةٌ | 53 | ظَالِمَةٌ | 78 | لَاهِیَةً |
| 4 | بَاقِیَةً | 29 | دَانِیَةٌ | 54 | ظَاهِرَةً | 79 | لَآتِیَةٌ |
| 5 | بَاقِیَةٍ | 30 | دَائِرَةٌ | 55 | عَاتِیَةٍ | 80 | مَالِیَهْ |
| 6 | بَالِغَةٌ | 31 | دَائِرَةُ | 56 | عَاصِفَةً | 81 | مَائِدَةً |
| 7 | بِآنِیَةٍ | 32 | ذَائِقَةُ | 57 | عَاقِبَةَ | 82 | نَادِیَهُ |
| 8 | جَاثِیَةً | 33 | رَاضِیَةً | 58 | عَاقِبَةُ | 83 | نَاشِئَةَ |
| 9 | جَارِیَةٌ | 34 | رَاضِیَةٌ | 59 | عَالِیَةٍ | 84 | نَاصِیَةٍ |
| 10 | جَامِدَةً | 35 | رَّابِیَةً | 60 | عَامِلَةٌ | 85 | نَاظِرَةٌ |
| 11 | حَاضِرَةً | 36 | رَّاضِیَةٍ | 61 | غَاشِیَةٌ | 86 | نَافِلَةً |
| 12 | حَاضِرَةَ | 37 | زَانِیَةً | 62 | غَائِبَةٍ | 87 | نَّاضِرَةٌ |
| 13 | حَامِیَةً | 38 | سَائِبَةٍ | 63 | فَاحِشَةً | 88 | نَّاعِمَةٌ |
| 14 | حَامِیَةٌ | 39 | شَاخِصَةٌ | 64 | فَاقِرَةٌ | 89 | هَامِدَةً |
| 15 | خَاسِرَةٌ | 40 | صَابِرَةٌ | 65 | فَاکِهَةٌ | 90 | هَاوِیَةٌ |
| 16 | خَاشِعَةً | 41 | صَاحِبَةً | 66 | فَاکِهَةٍ | 91 | وَاجِفَةٌ |
| 17 | خَاشِعَةٌ | 42 | صَاحِبَةٌ | 67 | قَارِعَةٌ | 92 | وَاحِدَةً |
| 18 | خَاطِئَةٍ | 43 | صَاعِقَةً | 68 | قَاسِیَةً | 93 | وَاحِدَةٌ |
| 19 | خَافِضَةٌ | 44 | صَاعِقَةُ | 69 | قَاطِعَةً | 94 | وَاحِدَةٍ |
| 20 | خَافِیَةٌ | 45 | صَاعِقَةِ | 70 | قَائِمَةً | 95 | وَازِرَةٌ |
| 21 | خَالِصَةً | 46 | ضَاحِکَةٌ | 71 | قَائِمَةٌ | 96 | وَاسِعَةً |
| 22 | خَالِصَةٌ | 47 | طَائِرَهُ | 72 | کَاذِبَةٌ | 97 | وَاسِعَةٌ |
| 23 | خَاوِیَةً | 48 | طَائِفَةً | 73 | کَاشِفَةٌ | 98 | وَاسِعَةٍ |
| 24 | خَاوِیَةٌ | 49 | طَائِفَةٌ | 74 | کَافِرَةٌ | 99 | وَاعِیَةٌ |
| 25 | خَاوِیَةٍ | 50 | طَائِفَةٍ | 75 | کَامِلَةً | 100 | وَالِدَةٌ |
|
خم می |
||
|
هر
چه من گویم به تو نی آن تویی |
1 |
پاک
و مطلق خود تویی، سبحان تویی |
|
سر هر می من
بدانم از تو هست |
2 |
مست مستم کو کند
با آن ؟ تویی |
|
رمز
می در مصطفی تا مهدی است |
3 |
رمز
و راز هستی و کیهان، تویی |
|
مصطفی و مرتضی
و آل او |
4 |
هم که بر زهرا تویی
راهبان، تویی |
|
اسم و معنی در
همه عالم ز کیست |
5 |
آنکه گوید با
نکو حالان ، تویی |
|
رمز و رازی در
همه اطراف ماست |
6 |
کو کند بینا خطاکاران ،
تویی |
|
می ببینم
! می بریزم !
می تویی |
7 |
گر بریزم می بجان
، ریزان تویی |
|
مثنوی ها مثنوی
را خوانده ام |
8 |
خود هجایی، در
همه ارکان تویی |
|
دین ما ، اسلام
ما ، یک خم بود |
9 |
ثوره ی ما می
ز خم ! منان تویی |
|
حجتی آمد
امامی پر ثمر |
10 |
غایتی بر هر
امامی ! هآن تویی |
|
حرف
و حرف نام او ، درسها دهد |
11 |
انکه
هر حرفش کند ایمان، تویی |
|
در همه عالم ز می حرفها بود |
12 |
کو بداند شرح می، می دان تویی |
|
خم شکسته ، نی کناری، می وسط |
13 |
رمز مستی از
جماران ، وان تویی |
|
خم می را کو نهفته
پیش نی |
14 |
آن که داند نقش
آن مستان تویی |
|
من بنامش می ز
خم دیدم برون |
15 |
در قدح کو می
دهد یاران تویی |
|
برده است نامش ز
سر هوش از همه |
16 |
کو برد در هر
قدم یاران ، تویی |
|
تا شناسند مهدی
موعود ما |
17 |
رخ نما کرد
، جان هر جانان تویی |
|
حر ف می در مصطفی تا مهدی است |
18 |
رمز و راز هستی و کیهان تویی |
|
مصطفی و مرتضی و آل حق |
19 |
گر چراغند ، باز توی راهبان، تویی |
|
گر زما پرسند
بگوییم مدح او |
20 |
کو تواند تا
کند آسان ، تویی |
|
سالیانی اسم و
راهش هادی است |
21 |
هادی ما
پاک و ناپاکان تویی |
|
رهبری
کرد بر دل و بر جان ز تو |
22 |
رهبر
ما خاص و ناخاصان تویی |
|
بزم
ما را آخری نی بد پد ید |
23 |
میزبانی بهر آن مهمان تویی |
|
تا ببینند نور
حق مردم به دل |
24 |
رخ نما کرد
شمس ما کوران
تویی |
|
گه سخن با تو
بگفتم گه به غیر |
25 |
من که هستم ؟
لال لال، گویان تویی |
|
در جهان جز تو نباشد هیچ سبب |
26 |
تک سبب ساز نکو ایران تویی |
|
او که ذوالحمد
بد مریدش آن امام |
27 |
او خمینی ! عشق
آن پیران تویی |
بیاد حضرت امام ره /سروده از 1372 تا 1388 / علی دلیلی / کرج-تهران
|
ای دوست |
|
|
من به حال بدم ای دوست گرفتار
شدم |
چشمه زار ره تو دیدم و هوشیار
شدم |
|
عشق من بر ره تو، نی که آمد ز من |
من به اذنت ز ازل، راهی این دار
شدم |
|
جان من با نظرت، جان ز ازل چون
بگرفت |
این
چنین شد که ز دل، عاشق آن یار شدم |
|
در سرا پرده ی دل، عاشق مستانش
را |
گر ببینید بدانید که چرا یار
شدم |
|
از سراسر رخ هستی، همه را جمع
کنید |
تا بگویم به نگاه شمعی بدین دار
شدم |
|
می بداد و به ازل مست خودش
بنمودم |
شاد ز آن لطف و کرم ساغر دربار
شدم |
|
می خوشا تو ز لبش نوشی ز آن جان
به جان |
عاقبت از کرمش من پی این کار
شدم |
|
کار من به بودش چون به اخلاص
روم |
من اگر توبه کنم چون به شبی زار
شدم |
|
آتشی را که دلم زمزمه ی آن
نداشت |
خود بدادی به دلم آتش و هم نار شدم |
|
تا نبینم ز کسی حرف و چرا در
راهت |
خود بدیدی که همی سنگ و همی
خوار شدم |
|
تا نوازی به صواب تار به تکوین
جهان |
خوش ز آنم که ترا سیمک آن تار
شدم |
|
کی توانم بدمم یا که بگویم یک
حرف |
مست خود کردی که حال، قائل
اسرار شدم |
|
نی که ذوالحمد بتواند بچشد می
به نمی |
جام
می داد به دستم که می دار شدم |
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمْ
حِدیث الْکِساء
عَنْ فاطِمَةَ الزَّهْرآءِ عَلَیْهَاالسَّلامُ
بِنْتِ رَسُولِاللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ الِهِ
قالَ سَمِعْتُ فاطِمَةَ اَنَّها قالَتْ
دَخَلَ عَلَىَّ اَبى رَسُولُاللَّهِ فى بَعْضِ الْأَیَّامِ
فَقالَ: اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا فاطِمَةُ
فَقُلْتُ عَلَیْکَ السَّلامُ
قالَ اِنّى اَجِدُ فى بَدَنى ضُعْفاً
فَقُلْتُ لَه
اُعیذُکَ بِاللَّهِ
یا اَبَتاهْ مِنَ الضُّعْفِ
فَقالَ یا فاطِمَةُ
ایتینى بلْکِساءِاِ الْیَمانىِّ
وَ غَطّینى بِهِ
فَاَتَیْتُهُ بِالْکِساءِ الْیَمانى
فَغَطَّیْتُهُ بِهِ
وَ صِرْتُ اَنْظُرُ اِلَیْهِ
وَ اِذا وَجْهُهُ یَتَلَأْلَؤُ
کَاَنَّهُ الْبَدْرُ فى لَیْلَةِ تَمامِهِ وَ کَمالِهِ
فَما کانَتْ اِلَّا ساعَةً
وَ اِذا بِوَلَدِىَ الْحَسَنِ قَدْ اَقْبَلَ وَ قالَ
اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا اُمَّاهْ
فَقُلْتُ وَ عَلَیْکَ السَّلامُ
یا قُرَّةَ عَیْنى وَ ثَمَرَةَ فُؤادى
فَقالَ یا اُمَّاهُ!
اِنّى اَشُمُّ عِنْدَکِ رائِحَةً طَیِّبَةً
کَاَنَّها رائِحَةُ جَدّى رَسُولِاللَّهِ
فَقُلْتُ نَعَمْ اِنَّ جَدَّکَ تَحْتَ الْکِساءِ
فَاَقْبَلَ الْحَسَنُ نَحْوَ الْکِساءِ
وَ قالَ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا جَدَّاهْ یا رَسُولَاللَّهِ،
اَتَأْذَنُ لى اَنْ اَدْخُلَ مَعَکَ تَحْتَ الْکِساءِ
قالَ: وَ عَلَیْکَ السَّلامُ
یا وَلَدى وَ صاحِبَ حَوْضى
قَدْ اَذِنْتُ لَکَ فَدَخَلَ مَعَهُ تَحْتَ الْکِساءِ
فَما کانَتْ اِلَّا ساعَةً
وَ اِذًا بِوَلَدِىَ الْحُسَیْنِ قَدْ اَقْبَلَ
وَ قالَ اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا اُمَّاهُ
فَقُلْتُ وَ عَلَیْکَ السَّلامُ
یا قُرَّةَ عَیْنى وَ ثَمَرَةَ فُؤادى
فَقالَ لى یا اُمَّاهْ
اِنّى اَشُمُّ عِنْدَکِ رائِحَةً طَیِّبَةً
کَاَنَّها رائِحَةُ جَدّى رَسُولِاللَّهِ
فَقُلْتُ نَعَمْ، اِنَّ جَدَّکَ وَ اَخاکَ تَحْتَ الْکِساءِ
فَدَنَا الْحُسَیْنِ نَحْوِ الْکِساءِ
وَ قالَ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا جَدَّاهُ
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا مَنِ اخْتارَهُ اللَّهُ
اَتَأْذَنُ لى اَنْ اَکُونَ مَعَکُما تَحْتَ الْکِساءِ؟
فَقالَ وَ عَلَیْکَ السَّلامُ
یا وَلَدى وَ یا شافِعَ اُمَّتى،
قَدْ اَذِنْتُ لَکَ فَدَخَلَ مَعَهُما تَحْتَ الْکِساءِ
فَاَقْبَلَ عِنْدَ ذْلِکَ اَبُوالْحَسَنِ عَلِىُّ بْنُ اَبىطالِبٍ
وَ قالَ اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا بِنْتَ رَسُولِاللَّهِ
فَقُلْتُ وَ عَلَیْکَ اَلسَّلامُ
یا اَبَاالْحَسَنِ وَ یا اَمیرَالْمُؤْمِنینَ
فَقالَ یا فاطِمَةُ اِنّى اَشُمُّ عِنْدَکِ رائِحَةً طَیِّبَةً
کَاَنَّها رائِحَةُ اَخى وَ ابْنِ عَمّى رَسُولِاللَّهِ
فَقُلْتُ نَعَمْ هاهُوَ مَعَ وَلَدَیْکَ تَحْتَ الْکِساءِ
فَاَقْبَلَ عَلِىٌّ نَحْوِ الْکِساءِ
وَ قالَ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا رَسُولَاللَّهِ
اَتَأْذَنُ لى اَنْ اَکُونَ مَعَکُمْ تَحْتَ الْکِساءِ
قالَ لَهُ وَ عَلَیْکَ اَلسَّلامُ
یا اَخى وَ یا وَصِیّى وَ خَلیفَتى وَ صاحِبَ لِوائى
قَدْ اَذِنْتُ لَکَ فَدَخَلَ عَلِىٌّ تَحْتَ الْکِساءِ
ثُمَّ اَتَیْتُ نَحْوَ الْکِساءِ
وَ قُلْتُ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبَتاهْ یا رَسُولَاللَّهِ
اَتَأْذَنُ لى اَنْ اَکُونَ مَعَکُمْ تَحْتَ الْکِساءِ
قالَ وَ عَلَیْکِ السَّلامُ یا بِنْتى وَ بِضْعَتى
قَدْ اَذِنْتُ لَکِ فَدَخَلْتُ تَحْتَ الْکِساءِ
فَلَمَّا اکْتَمَلْنا جمیعاً تَحْتَ الْکِساءِ
اَخَذَ اَبى رَسُولُاللَّهِ بِطَرَفَىِ الْکِساءِ
وَاَوْمى بِیَدِهِ الْیُمْنى اِلَى السَّماءِ
وَ قالَ اَللَّهُمَّ اِنَّ هؤُلاءِ
اَهْلُ بَیْتى وَ خاصَّتى وَ حامَّتى،
لَحْمُهُمْ لَحْمى وَ دَمُهُمْ دَمى
یُؤْلِمُنى ما یُؤْلِمُهُمْ وَ یَحْزُنُنى ما یَحْزُنُهُمْ
اَنَا حَرْبُ لِمَنْ حارَبَهُمْ وَ سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَهُمْ،
وَ عَدُوٌّ لِمَنْ عاداهُمْ وَ مُحِبٌّ لِمَنْ اَحَبَّهُمْ
اِنَّهُمْ مِنّى وَ اَنَا مِنْهُمْ
فَاجْعَلْ صَلَواتِکَ وَ بَرَکاتِکَ وَ رَحْمَتَکَ
وَ غُفْرانَکَ وَ رِضْوانَکَ عَلَىَّ وَ عَلَیْهِمْ
وَ اَذْهِبْ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَ طَهِّرْهُمْ تَطْهیراً
فَقالَ اللَّهَ عزَّ وَ جَلَّ:
یا مَلائِکَتى وَ یا سُکَّانَ سَمواتى
اِنّى ما خَلَقْتُ سَماءً مَبْنِیَّةً،
وَ لا اَرْضاً مَدْحِیَّةً
وَ لا قَمَراً مُنیراً وَ لا شَمْساً مُضیئَةً
وَ لا فَلَکاً یَدُورَ وَ لا فُلْکاً یَسْرى
اِلَّا فى مَحَبَّةِ هؤُلاءِ الْخَمْسَةِ
الَّذینَهُمْ تَحْتَ الْکِساءِ
فَقالَ الْأَمینُ جَبْرَئیلُ
یا رَبِّ وَ مَنْ تَحْتَ الْکِساءِ
فَقالَ اللَّهُ عزَّ وَ جَلَّ
هُمْ اَهْلُ بَیْتِ النُّبُوَّةِ وَ مَعْدِنُ الرِّسالَةِ
وَ هُمْ فاطِمَةُ وَ اَبُوها وَ بَعْلِها وَ بَنُوها
فَقالَ جَبْرَئیلُ یا رَبِّ
اَتَأْذَنُ لى اَنْ اَهْبِطَ اِلَى الْأَرْضِ
لِأَکُونَ مَعَهُمْ سادِساً فَقالَ اللَّهُ نَعَمْ،
قَدْ اَذِنْتُ لَکَ فَهَبَطَ الْأَمینُ جَبْرَئیلُ
وَ قالَ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا رَسُولَاللَّهِ
اَلْعَلِىُّ الْأَعْلى یُقْرِئُکَ السَّلامَ
وَ یَخُصُّکَ بَالتَّحِیَّةِ وَ الْإِکرامِ،
وَ یَقُولُ لَکَ وَ عِزَّتى وَ جَلالى
اِنّى ما خَلَقْتُ سَماءً مَبْنِیَّةً
وَ لا اَرْضاً مَدْحِیَّةً
وَ لا قَمَراً مُنیراً وَ لا شَمْساً مُضیئَةً
وَ لا فَلَکاً یَدُورُ وَ لا بَحْراً یَجْرى
وَ لا فُلْکاً یَسْرى اِلَّا لِأَجْلِکُمْ وَ مَحَبَّتِکُمْ
وَ قَدْ اَذِنَ لى اَنْ اَدْخُلَ مَعَکُمْ
فَهَلْ تَأْذَنُ لى یا رَسُولَاللَّهِ
فَقالَ رَسُولَاللَّهِ
وَ عَلَیْکَ السَّلامُ یا اَمینَ وَحْىِاللَّهِ،
نَعَمْ، قَدْ اَذِنْتُ لَکَ
فَدَخَلَ جَبْرَئیلُ مَعَنا تَحْتَ الْکِساءِ
فَقالَ جَبْرَئیلُ لَأَبى
اِنَّ اللَّهَ قَدْ اَوْحى اِلَیْکُمْ یَقُولُ
اِنَّما یُریدُ اللَّهُ
لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ اَهْلَ الْبَیْتِ
وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهیراً
فَقالَ عَلِىٌّ لِأَبى یا رَسُولَاللَّهِ،
اَخْبِرْنى ما لِجُلوُسِنا هذَا تَحْتَ الْکِساءِ
مِنَ الْفَضْلِ عِنْدَاللَّهِ
فَقالَ النَّبِىُّ وَالَّذى بَعَثَنى بِالْحَقِّ نَبِیّاً
وَاصْطَفانى بِالرِّسالَةِ نَجِیّاً
ما ذُکِرَ خَبَرُنا هذا
فى مَحْفِلٍ مِنْ مَحافِلٍ اَهْلِ الْأَرْضِ
وَ فیهِ جَمْعٌ مِنْ شیعَتِنا وَ مُحِبّینا
اِلَّا وَ نَزَلَتْ عَلَیْهِمُ الرَّحْمَةُ
وَ حَفَّتْ بِهِمُ الْمَلائِکَةُ
وَاسْتَغْفَرَتْ لَهُمْ اِلى اَنْ یَتَفَرَّقُوا
فَقالَ عَلِىٌّ: اِذاً وَاللَّهِ فُزْنا
وَ فازَ شیعَتُنا وَ رَبِّ الْکَعْبَةِ
فَقالَ أَبى ثانِیاً یا عَلِىُّ
وَالَّذى بَعَثَنى بِالْحَقِّ نَبِیّاً،
وَاصْطَفانى بِالرِّسالَةِ نَجِیّاً
ما ذُکِرَ خَبَرُنا هذا
فى مَحْفِلٍ مِنْ مَحافِلِ اَهْلِ الْأَرْضِ
وَ فیهِ جَمْعٌ مِنْ شیعَتِنا وَ مُحِبّینا
وَ فیهِمْ مَهْمِّومٌ اِلَّا وَ فَرَّجَ اللَّهُ هَمَّهُ
وَ لا مَغْمُومٌ اِلَّا وَ کَشَفَ اللَّهُ غَمَّهُ
وَ لا طالِبُ حاجَةٍ اِلَّا وَ قَضَى اللَّهُ حاجَتَهُ
فَقالَ عَلِىٌّ اِذاً وَاللَّهِ فُزْنا وَ سُعِدْنا
وَ کَذلِکَ شیعَتُنا فازُوا وَ سُعِدُوا
فِى الدُّنْیا وَالْأخِرَةِ وَ رَبِّ الْکَعْبَةِ
-----امام حسین علیه السلام در عرفات -------
...از چشمان مبارکش آب مىریخت مانند دو مشک ...
و بصداى بلند گفت:
یا اَسْمَعَ السَّامِعینَ،= اى شنواترین شنوندگان
یا اَبْصَرَ النَّاظِرینَ، = اى بیناترین بینایان
وَ یا اَسْرَعَ الْحاسِبینَ، = و اى سریعترین حسابرسان
وَ یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ، = و اى مهربانترین مهربانان
صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، = درود فرست بر محمد و آل محمد
السَّادَةِ الْمَیامینِ، = آن آقایان فرخنده
وَاَسْئَلُکَ اَللَّهُمَّ حاجَتِىَ = و از تو اى خدا درخواست کنم حاجتم را
الَّتى اِنْاَعْطَیْتَنیها = که اگر آنرا به من عطا کنى
لَمْ یَضُرَّنى ما مَنَعْتَنى = دیگر هرچه را از من دریغ کنى زیانم نزند
وَاِنْ مَنَعْتَنیها = و اگر آنرا از من دریغ دارى
لَمْ یَنْفَعْنى ما اَعْطَیْتَنى، = دیگر سودم ندهد هرچه به من عطا کنى
اَسْئَلُکَ فَکاکَ رَقَبَتى مِنَ النَّارِ، =از تو خواهم مرا از آتش دوزخ آزاد گردانى
لااِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، = معبودى جز تو نیست
وَحْدَکَ لاشَریکَ لَکَ، = یگانهاى که شریک ندارى
لَکَ الْمُلْکُ، = از تو است فرمانروایى
وَلَکَ الْحَمْدُ، = و از تو است ستایش
وَاَنْتَ عَلى کُلِّشَىْءٍ قَدیرٌ، = و تویى که بر هرچیز توانایى
یا رَبُِّ یا رَبِّ ... ُ.= اى پروردگار اى پروردگار ...
--------------------------------------------------------------------
پس مکرّر مىگفت یا رَبُِ،
و کسانى که دور آن حضرت بودند
تمام گوش داده بودند به دعاء آن حضرت
واکتفا کرده بودند بهآمین گفتن.
پس صداهایشان بلند شد به گریستن با آن حضرت،
تا غروب کرد آفتاب ، و بار کردند
و روانه جانب مشعر الحرام شدند
التماس دعا - ذوالحمد
